ΚΑΣ Vs CASH Rebate
To 1988, o Francis Ford Coppola ζήτησε να κάνει γυρίσματα στον Παρθενώνα για την ταινία “Life Without Zoe” της τριλογίας “New York Stories”. Ήρθαμε τότε σε επαφή με την τότε υπουργό Πολιτισμού, Μελίνα Μερκούρη, η οποία αμέσως αποδέχθηκε το αίτημα και αρχίσαμε την προετοιμασία.
Γράφει ο Ανδρέας Τσιλιφώνης, Προέδρος της Ένωσης Παραγωγών Επικοινωνίας PACT, τα μέλη της οποίας παρέχουν Production Services στην πλειονότητα των διεθνών παραγωγών που γυρίζονται στην Ελλάδα
Το γύρισμα ήταν πολύ περίπλοκο, διότι προέβλεπε μια αμφιθεατρική εξέδρα περίπου 500 τετραγωνικών μέτρων, σχεδιασμένη από τον Dean Tavoularis, η οποία θα έπρεπε να τοποθετηθεί στα Προπύλαια, ώστε να έχει σαν φόντο τον Παρθενώνα, στην εξέδρα θα έπαιζαν 120 μουσικοί, τους οποίους θα διηύθυνε ο Τζιαν Κάρλο Τζιαννίνι ως διευθυντής ορχήστρας και θα τους παρακολουθούσαν 150 κομπάρσοι, ντυμένοι με ρούχα εποχής. Προσθέστε και καμιά εκατοστή άτομα συνεργείο, ώστε να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της παραγωγής.
Κι όμως, άδεια από το ΚΑΣ δόθηκε, οι κατασκευές έγιναν (υπό την αυστηρή επίβλεψη του αρχιτέκτονα Μανώλη Κορρέ) και η Ακρόπολις «έκλεισε» για την ημέρα του γυρίσματος.
Τριάντα χρόνια αργότερα όμως, ένα αίτημα για ένα μεγάλο (αλλά πολύ πιο απλό γύρισμα) στον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου, απορρίφθηκε αρχικά από το ΚΑΣ. Γιατί;
Θεωρώ ότι ο λόγος είναι η υποκειμενική ερμηνεία της ισχύουσας νομοθεσίας και εξηγώ…
Ο νόμος για την προστασία των αρχαιοτήτων αναφέρει ρητά ότι: «Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Συμβουλίου, καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, η διαδικασία… για την παραχώρηση της χρήσης ενός ή περισσότερων αρχαιολογικών χώρων...».
Επίσης, σύμφωνα με το νόμο για τον κινηματογράφο, «δεν απαιτείται η λήψη άδειας για την πραγματοποίηση κινηματογραφικών ή άλλων γυρισμάτων σε εξωτερικούς χώρους, με την επιφύλαξη ειδικών αδειών που προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία».
Με δεδομένο ότι δεν υφίσταται κάποια άλλη νομοθεσία η οποία απαγορεύει τα γυρίσματα σε αρχαιολογικούς χώρους, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι: Τα γυρίσματα επιτρέπονται στους εξωτερικούς δημόσιους χώρους (άρα και στους αρχαιολογικούς), αλλά ειδικά στους αρχαιολογικούς χώρους θα πρέπει να καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις και η διαδικασία με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Η νομοθεσία, λοιπόν, καθορίζει ακριβώς τα πλαίσια μέσα στα οποία πρέπει να κινηθούν οι γνωμοδοτήσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, το οποίο μπορεί να ζητήσει για ένα γύρισμα συγκεκριμένες προϋποθέσεις προστασίας του μνημείου, ωράριο απασχόλησης και άλλα μέτρα ασφαλείας, ενώ ΔΕΝ υπάρχει σήμερα νόμος ο οποίος να δίνει το δικαίωμα σε μέλος του ΚΑΣ να μην επιτρέπει ένα γύρισμα με τη συνηθισμένη δικαιολογία ότι το σενάριο «δεν συνάδει» με το χώρο.
Για να μην υπάρχουν αυτές οι υποκειμενικές ερμηνείες, οι παραγωγοί οπτικοακουστικών έργων ζητάμε να εφαρμοστεί ένα απλό, αντικειμενικό τυποποιημένο σύστημα, όπου:
Όσον αφορά τα έργα μυθοπλασίας (τα οποία χρησιμοποιούν το χώρο ως «σκηνικό» για την αφήγηση τους και δεν θίγουν θέματα αρχαιολογικών δημοσιεύσεων), για κάθε έναν προσβάσιμο στο κοινό αρχαιολογικό χώρο, θα πρέπει να υπάρχουν σαφώς προκαθορισμένα κριτήρια, μέτρα ασφαλείας, προσωπικό ελέγχου και, φυσικά, κόστος χρήσης, για να διεξαχθεί ένα γύρισμα. Εάν αυτές οι προϋποθέσεις εκπληρώνονται, τότε το γύρισμα θα γίνεται σε μέρες και ώρες που δεν δημιουργείται πρόβλημα με τη λειτουργία του χώρου. Εάν μια παραγωγή δεν καλύπτει τις εκ των προτέρων γνωστές προϋποθέσεις, δεν έχει κανένα λόγο να κάνει αίτημα, διότι αυτοδίκαια θα απορρίπτεται.
Η χώρα μας -σήμερα παρά ποτέ- χρειάζεται τις διεθνείς παραγωγές οι οποίες θα προσφέρουν απασχόληση, άμεσες επενδύσεις και πολλαπλασιαστικά ωφελήματα με τη διεθνή προβολή του ελληνικού τοπίου. Ο πρόσφατος νόμος για το Film Production Incentives είναι απόλυτα θετικός και προσφέρει τα απαραίτητα κίνητρα. Και 100% cash rebate να προσφέρει όμως, εάν δεν δίνονται άδειες για γυρίσματα, θα παραμείνει κενός περιεχομένου…
Γράφει ο Ανδρέας Τσιλιφώνης, Προέδρος της Ένωσης Παραγωγών Επικοινωνίας PACT, τα μέλη της οποίας παρέχουν Production Services στην πλειονότητα των διεθνών παραγωγών που γυρίζονται στην Ελλάδα
Το γύρισμα ήταν πολύ περίπλοκο, διότι προέβλεπε μια αμφιθεατρική εξέδρα περίπου 500 τετραγωνικών μέτρων, σχεδιασμένη από τον Dean Tavoularis, η οποία θα έπρεπε να τοποθετηθεί στα Προπύλαια, ώστε να έχει σαν φόντο τον Παρθενώνα, στην εξέδρα θα έπαιζαν 120 μουσικοί, τους οποίους θα διηύθυνε ο Τζιαν Κάρλο Τζιαννίνι ως διευθυντής ορχήστρας και θα τους παρακολουθούσαν 150 κομπάρσοι, ντυμένοι με ρούχα εποχής. Προσθέστε και καμιά εκατοστή άτομα συνεργείο, ώστε να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της παραγωγής.
Κι όμως, άδεια από το ΚΑΣ δόθηκε, οι κατασκευές έγιναν (υπό την αυστηρή επίβλεψη του αρχιτέκτονα Μανώλη Κορρέ) και η Ακρόπολις «έκλεισε» για την ημέρα του γυρίσματος.
Τριάντα χρόνια αργότερα όμως, ένα αίτημα για ένα μεγάλο (αλλά πολύ πιο απλό γύρισμα) στον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου, απορρίφθηκε αρχικά από το ΚΑΣ. Γιατί;
Θεωρώ ότι ο λόγος είναι η υποκειμενική ερμηνεία της ισχύουσας νομοθεσίας και εξηγώ…
Ο νόμος για την προστασία των αρχαιοτήτων αναφέρει ρητά ότι: «Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Συμβουλίου, καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, η διαδικασία… για την παραχώρηση της χρήσης ενός ή περισσότερων αρχαιολογικών χώρων...».
Επίσης, σύμφωνα με το νόμο για τον κινηματογράφο, «δεν απαιτείται η λήψη άδειας για την πραγματοποίηση κινηματογραφικών ή άλλων γυρισμάτων σε εξωτερικούς χώρους, με την επιφύλαξη ειδικών αδειών που προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία».
Με δεδομένο ότι δεν υφίσταται κάποια άλλη νομοθεσία η οποία απαγορεύει τα γυρίσματα σε αρχαιολογικούς χώρους, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι: Τα γυρίσματα επιτρέπονται στους εξωτερικούς δημόσιους χώρους (άρα και στους αρχαιολογικούς), αλλά ειδικά στους αρχαιολογικούς χώρους θα πρέπει να καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις και η διαδικασία με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Η νομοθεσία, λοιπόν, καθορίζει ακριβώς τα πλαίσια μέσα στα οποία πρέπει να κινηθούν οι γνωμοδοτήσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, το οποίο μπορεί να ζητήσει για ένα γύρισμα συγκεκριμένες προϋποθέσεις προστασίας του μνημείου, ωράριο απασχόλησης και άλλα μέτρα ασφαλείας, ενώ ΔΕΝ υπάρχει σήμερα νόμος ο οποίος να δίνει το δικαίωμα σε μέλος του ΚΑΣ να μην επιτρέπει ένα γύρισμα με τη συνηθισμένη δικαιολογία ότι το σενάριο «δεν συνάδει» με το χώρο.
Για να μην υπάρχουν αυτές οι υποκειμενικές ερμηνείες, οι παραγωγοί οπτικοακουστικών έργων ζητάμε να εφαρμοστεί ένα απλό, αντικειμενικό τυποποιημένο σύστημα, όπου:
Όσον αφορά τα έργα μυθοπλασίας (τα οποία χρησιμοποιούν το χώρο ως «σκηνικό» για την αφήγηση τους και δεν θίγουν θέματα αρχαιολογικών δημοσιεύσεων), για κάθε έναν προσβάσιμο στο κοινό αρχαιολογικό χώρο, θα πρέπει να υπάρχουν σαφώς προκαθορισμένα κριτήρια, μέτρα ασφαλείας, προσωπικό ελέγχου και, φυσικά, κόστος χρήσης, για να διεξαχθεί ένα γύρισμα. Εάν αυτές οι προϋποθέσεις εκπληρώνονται, τότε το γύρισμα θα γίνεται σε μέρες και ώρες που δεν δημιουργείται πρόβλημα με τη λειτουργία του χώρου. Εάν μια παραγωγή δεν καλύπτει τις εκ των προτέρων γνωστές προϋποθέσεις, δεν έχει κανένα λόγο να κάνει αίτημα, διότι αυτοδίκαια θα απορρίπτεται.
Η χώρα μας -σήμερα παρά ποτέ- χρειάζεται τις διεθνείς παραγωγές οι οποίες θα προσφέρουν απασχόληση, άμεσες επενδύσεις και πολλαπλασιαστικά ωφελήματα με τη διεθνή προβολή του ελληνικού τοπίου. Ο πρόσφατος νόμος για το Film Production Incentives είναι απόλυτα θετικός και προσφέρει τα απαραίτητα κίνητρα. Και 100% cash rebate να προσφέρει όμως, εάν δεν δίνονται άδειες για γυρίσματα, θα παραμείνει κενός περιεχομένου…
