Μήπως να γίνουμε πιο τολμηροί;

Στη διαφημιστική «πιάτσα» δεν υπάρχει δημιουργικός διευθυντής, junior, assistant, κειμενογράφος που να σέβεται τον εαυτό του και να μη σερφάρει τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα στα sites, κλαδικά και μη, της Αργεντινής ή στο youtube προκειμένου να αλιεύσει μια νέα, περίεργη ιδέα ή να εμπνευστεί από τον γενναίο, νέο κόσμο των Αργεντίνων διαφημιστών που έχει αναδείξει η μετά ΔΝΤ εποχή.

Τι έχουν άραγε οι Αργεντινοί που δεν διαθέτει το enfant gate της σχετικά «καθισμένης» Νέας Υόρκης, του τυποποιημένου Λονδίνου, της μοντέρνας πλην αμήχανης Βαρκελώνης ή του πιο ευρωπαϊκά mainstream Μιλάνου; Για ποιους λόγους οι δημιουργικοί διευθυντές του Μπουένος Άιρες είναι περιζήτητοι ανά τον κόσμο και γίνονται μάλιστα και case study, παράδειγμα προς μίμηση, ή και c(l)opy right για τους Ελληνες εμπνευστές πρόσφατης καμπάνιας;

Τι έχει ο μακρινός συγκάτοικος στον πλανήτη; Ιδέες. Και κυρίως πειθώ. Έχει πάρει το μάθημα της Κρίσης και της εσωτερικής υποτίμησης των πάντων, από την οικονομία έως και του αξιακού συστήματος, και πορεύεται με το πάθημα αγκαζέ. Σε κάθε σύσκεψη με τον πελάτη δεν διστάζει να μπει καθημερινά σε αγώνες μπρα ντε φερ για να τον πείσει ακόμη και για το brief. Στην Ελλάδα, όλο και κάτι γίνεται σε επίπεδο Ιδέας. Επιτέλους, άλλωστε, όπως αναφέρουν μετ’ επιτάσεως οι ceos και οι θεσμικοί της ΕΔΕΕ, η Ιδέα πρέπει να πληρωθεί και όχι να ψευτοσυντηρείται από τα Yeb. Τέρμα τα ψέματα. Καλοί οι «βλάχοι», οι «ληστές» και τα συναφή, όμως συνιστούν πλέον μια πεπατημένη που ταιριάζει γάντι σε κάθε κατάσταση αδιεξόδου μετά την παρουσίαση άλλων ιδεών στον πελάτη.

Χρειάζεται έμπνευση, τόλμη, διάθεση για ρίσκο και κυρίως χιούμορ. Δεν κοστίζει άλλωστε. Με αυτή τη μανιέρα και την οπτική στον Παλιόπυργο Τρικάλων αξιοποίησαν στο έπακρο το brand name του μεγάλου τους χορηγού, του γραφείου τελετών του Χρήστου Παναγιώτου στα Τρίκαλα και έτσι η στολή της ομάδας προσαρμόστηκε αναλόγως για τη νέα σεζόν. Η εμφάνιση της ομάδας είναι μαύρη από την κορυφή ως τα νύχια (πραγματικά κοράκια) και στο μπροστά μέρος εικονίζεται σε μοβ χρώμα το λογότυπο του γραφείου τελετών! Η ανατριχίλα των αντιπάλων θα γίνεται ακόμη μεγαλύτερη γιατί κάτω από τη φίρμα του γραφείου τελετών υπάρχει και ένας μεγάλος μοβ σταυρός!

Στον Παλιόπυργο απολαμβάνουν το γεγονός ότι η ομάδα τους έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα μέσω του διαδικτύου και σχεδιάζουν και νέες κινήσεις ώστε να απογειώσουν και άλλο τον χορηγό τους. Στο επόμενο παιχνίδι είναι πολύ πιθανόν να εγκαινιαστεί και η μασκότ της ομάδας, που θα είναι ένας χάρος με δρεπάνι.

Οσο μακάβριο και να είναι το θέμα, ο χορηγός ξέρει ότι αποκτά αναγνωρισιμότητα, η ομάδα απογειώνεται παίρνοντας θάρρος από τη δημοσιότητα, ενώ τα χρήματα -έστω και του γραφείου τελετών- τη συντηρούν στον άγριο κόσμο της μπάλας.

Έχει η διαφήμιση ταμπού; Έχει, ενώ δεν θα έπρεπε. Όπως δεν θα έπρεπε να ενοχλείται κανένας καταναλωτής από τη διαφήμιση της Nova επειδή –λέει- ένα σκυλάκι πετάει στον αέρα, ως εκ τούτου ωθεί σε ανάλογες συμπεριφορές. Και το Συμβούλιο Ελέγχου Επικοινωνίας αφαίρεσε το σχετικό πλάνο. Είναι δυνατόν να πετάξει κάποιος έναν σκύλο στον αέρα επειδή είδε μια διαφήμιση; Δηλαδή αν δει ο τηλεθεατής κάποιον να πηδάει από έναν γκρεμό επειδή ήπιε ένα ενεργειακό ποτό που διαφημίζεται, θα ριχτεί με φόρα στην άβυσσο; Τρελά πράγματα. Αφήστε τη διαφήμιση να γεννήσει. Άλλωστε η κρίση αυτή το απαιτεί.  


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ, περιοδικό adbusiness (τεύχος 805)