Οπτική και εργασιακή ευτυχία ή δυστυχία

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Geoffrey James η οπτική είναι κάτι απόλυτα υποκειμενικό χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως το ίδιο το άτομο δεν μπορεί να την ελέγξει και να την αλλάξει.

Ο λόγος για τον οποίο πρέπει οι άνθρωποι να ελέγχουν ειδικά σήμερα την οπτική από την οποία ζουν και βιώνουν τόσο την καθημερινότητα όσο και συνολικότερα τη ζωή τους είναι ένας και αρκετά προφανής, η βελτίωση της.

Ειδικά στον εργασιακό, επαγγελματικό στίβο η καθημερινότητα των ανθρώπων γίνεται και λόγο της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης όλο και πιο μίζερη, όλο και πιο δύσκολη. Και ο βασικότερος παράγοντας στη μεταβολή αυτή είναι η ίδια η οπτική μας. Ας υποθέσουμε πως κάνουμε μία δουλειά την οποία βρίσκουμε και βαρετή και πιεστική και ανούσια. Εάν αναρωτηθούμε για ποιο λόγο την κάνουμε και καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως το έχουμε ανάγκη για να επιβιώσουμε αυτόματα θα έχουμε αλλάξει οπτική, καθώς δεν θα αναφερόμαστε σε κάτι μίζερο και κακό αλλά σε κάτι αναγκαίο και απαραίτητο.

Ο Geoffrey James αναφέρει επίσης ένα ακόμη παράδειγμα στο οποίο ένας καταξιωμένος και βραβευμένος με Pulitzer συντάκτης πρόσφατα του πήρε μία συνέντευξη. Ο Geoffrey James αναφέρει πως σήμερα ο συγκεκριμένος άνθρωπος εργάζεται σαν «αρθρογράφος φάντασμα» για πολλά blogs και sites καθώς πρέπει κάπως να επιβιώσει και η κατάσταση αυτή τον έχει φέρει σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Μετά το πέρας της συνέντευξης ο Geoffrey James ρώτησε το δημοσιογράφο τι είναι αυτό που τον στεναχωρεί περισσότερο στην τωρινή του δουλειά και αυτός απάντησε πως το βρίσκει ανούσιο και ανιαρό να γράφει σαν «φάντασμα» να μην έχει πρόσωπο η δουλειά και το έργο του.

Ο Geoffrey James ζήτησε μετά από τον δημοσιογράφο να σκεφτεί εάν η δουλεία του παραμένει ωφέλιμη για τους ανθρώπους. Μαζί με την καταφατική του απάντηση επέστρεψε και το χαμόγελο στο πρόσωπό του.  Η οπτική άλλαξε και μαζί της και το συναίσθημα και το κίνητρο.