Προσφυγές, 2% και «δικαίωση»…

Αν και ο ΕΔΟΕΑΠ κάνει λόγο για δικαίωση, η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ σχετικά με την προσφυγή της ΕΔΕΕ κατά της Ειδικής Εισφοράς Διαδικτύου 2% ίσως να αφήνει χώρο για νέες κινήσεις από την πλευρά της αγοράς. Συγκεκριμένα, όσον αφορά το εν λόγω τέλος που επιβάλλεται στις διαφημίσεις στο διαδίκτυο, η ΕΔΕΕ προσέφυγε, προσβάλλοντας αρχικά δύο κανονιστικές πράξεις (καταστατικό και κανονισμό είσπραξης εσόδων ΕΔΟΕΑΠ) και στη συνέχεια, συμπληρωματικά, μια εγκύκλιο που όριζε διάφορες παραμέτρους είσπραξης της Ειδικής Εισφοράς. Στην Ένωση, σύμφωνα με πληροφορίες, θεωρούν πως οι προσφυγές δεν θα μπορούσαν παρά να γίνουν δεκτές από το ΣτΕ, αν είχαν κριθεί επί της ουσίας. Όμως, το δικαστήριο προέβαλε τυπικούς λόγους για την απόρριψή τους, λόγους που έχουν να κάνουν κυρίως με την έλλειψη έννομου συμφέροντος. Πηγές, λοιπόν, με γνώση του θέματος υποστηρίζουν πως το θέμα παραμένει ανοιχτό, καθώς το ΣτΕ ουδέποτε εξέτασε επί της ουσίας και άρα ουδέποτε απεφάνθη επί της ουσίας για τη συνταγματικότητα ή όχι της Ειδικής Εισφοράς Διαδικτύου 2%. Ακόμη, μεταξύ άλλων, επισημαίνουν πως το ΣτΕ, προβαίνοντας σε ερμηνεία της διάταξης που επιβάλλει την Ειδική Εισφορά Διαδικτύου 2%, απεφάνθη ότι αυτή επιβάλλεται στον διαφημιζόμενο μόνον όταν η διαφήμιση γίνεται «στο πλαίσιο εμπορικής, βιομηχανικής, βιοτεχνικής, επιχειρηματικής ή άλλης εν γένει επαγγελματικής δραστηριότητάς» του ΚΑΙ αφορά «προώθηση της πώλησης προϊόντων ή της διάθεσης υπηρεσιών». Προχωρούν λοιπόν στο επιχείρημα πως η εν λόγω δικαιοδοτική κρίση διαφοροποιεί, πλέον, το διαφημιστικό περιεχόμενο επί του οποίου ο ΕΔΟΕΑΠ μπορεί να έχει αξιώσεις. Όπως και να έχει, το θέμα μάλλον μόνο λήξαν δεν πρέπει να θεωρείται…