Χρειάζεται αποδιοπομπαίο τράγο η αγορά;

Στην εποχή της κρίσης, της κατάρρευσης αρκετών και πάντως πολύ συγκεκριμένων κλάδων της αγοράς, δεν είναι δυνατόν να επικαλείται κανείς τις ζημίες και την ανεργία για να ζητεί προνομιακή μεταχείριση όταν ο λαός υποφέρει και πλήττεται από έναν ορυμαγδό φοροεπιθέσεων.

Κανείς δεν μπορεί να έχει ως άλλοθι την πτώση των οικονομικών του μεγεθών για να τύχει προνομιακής μεταχείρισης, όταν συνιστά κοινό τόπο ότι ακριβώς η προνομιακή αυτή μεταχείριση ρήμαξε τις αγορές και τον τόπο και συνέβαλε στη δημιουργία ενός άρρωστου επιχειρηματικού κλίματος που δεν επικρατούσε πάντα ο πιο ισχυρός και υγιής αλλά ο πιο ευέλικτος, σε κλαδικό ή προσωπικό επίπεδο.

Από αυτή τη διαπίστωση και παραδοχή, όμως, μέχρι το να διασύρεται ένας ολόκληρος κλάδος (π.χ. η διαφημιστική αγορά ή η μιντιακή και τηλεοπτική αγορά) υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Εκείνος ή εκείνοι που υποστηρίζουν, είτε υπηρετώντας μικροσυμφέροντα είτε κομματικές γραμμές παρωχημένης ιδεοληψίας, ότι η αναβολή έναρξης ισχύος του Ειδικού Φόρου Τηλεόρασης (20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων) ευνοεί τους καναλάρχες ή τους διαφημιστές, μόνο γραφικός μπορεί να χαρακτηριστεί. Το αν δηλαδή κάποιος υπουργός έκανε κάποτε ένα λάθος να επανεισαγάγει μια ρύθμιση αδιέξοδη και άκαιρη για την εποχή, δεν το σκέφτεται κανείς; Όπως κανείς δεν σκέφτεται προφανώς επειδή έχει τεράστια κενά σε θέματα νομικά και νομοθετικά- ότι η διάταξη αυτή αναβάλλεται εδώ και τρία χρόνια, πολύ απλά επειδή δεν είναι δυνατόν κατά το νόμο να καταργηθεί!

Το ερώτημα είναι απλό: Μπορεί η διαφημιστική αγορά να ανθήσει ξανά στην εποχή της βαθιάς ύφεσης και με δεδομένο ότι βρίσκεται στο ενδιάμεσο μεταξύ των πληττόμενων από τη συρρίκνωση της κατανάλωσης διαφημιζόμενων και των υπό κατάρρευση ΜΜΕ; Είναι δυνατόν η διαφημιστική αγορά να ανθεί όταν ο πελάτης ζητεί σαστισμένος, αμήχανος, έντρομος, μείωση των budget και περισσότερη δουλειά και απόδοση; Μπορεί ο διαφημιστικός κλάδος, άμεσα εξαρτώμενος από τα ΜΜΕ, να επιβιώσει υγιής όταν το μιντιακό στερέωμα δέχεται το ένα μετά το άλλο τα ηχηρά χαστούκια, με τις τράπεζες να έχουν κλείσει την κάνουλα, την κρατική διαφήμιση να συνιστά το πιο σύντομο ανέκδοτο, τα έσοδα από δημοσίευση ισολογισμών και προκηρύξεων να εξανεμίζονται, τις ατέλειες αποστολής Τύπου (από τα ΕΛΤΑ) να καταργούνται και τη διαφήμιση ιντερνετικού τζόγου να απαγορεύεται διά ροπάλου;

Μπορεί αλήθεια κάποιος να αισθάνεται ασφαλής όταν το ΕΣΡ «κόβει» πρόστιμα ύψους 680.000 ευρώ μόνο σε ένα κανάλι (ΑΝΤ1) και μόνο για μια ημέρα, δήθεν για να προστατεύσει τον τηλεθεατή από τον «Τηλεκύβο», τη στιγμή που και οι κανόνες του παιχνιδιού είναι δημοσιοποιημένοι και τηρούνται απαρεγκλίτως;

Για ποιους λόγους η ανεξάρτητη διοικητική αρχή βάζει θηλιά στον λαιμό των καναλιών είτε για τη μη τήρηση της σήμανσης -δήθεν για την προστασία της παιδικής ηλικίας- είτε για υπέρβαση του ορίου προβολής διαφημίσεων, όταν και οι πέτρες γνωρίζουν ότι υπάρχουν αρκετές εκπομπές που διαφημίζουν προϊόντα και ούτε τηρούν τους νόμους ούτε πληρώνουν αγγελιόσημο.

Αυτά βλέπουν οι Γερμανοί (αρχικά) και τώρα και οι Ελβετοί και εκφράζονται με ιδιαιτέρως προσβλητικά σχόλια για τη χώρα μας: Ελβετικό κόμμα τύπωσε αφίσα που γράφει «Tricksen Sie wie die Griechen?», δηλαδή «Κάνετε κολπάκια σαν τους Έλληνες;». Η γυναίκα που απεικονίζεται στην αφίσα να παίζει τον... παπατζή είναι η Ursula Gut, η υπουργός Οικονομικών. Με λίγα λόγια το νόημα της αφίσας είναι… μη γίνετε απατεώνες σαν τους Έλληνες.

Μάλιστα, τα τοπικά ΜΜΕ σχολιάζουν την αφίσα αναφέροντας πως είναι ντροπή για την… υπουργό Οικονομικών να τη χαρακτηρίζουν έτσι!Δυστυχώς…

*** Επισημάνσεις του adbusiness (Τεύχος 820)