«Κεραυνοί» Emmerich στο adbusiness!

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

adb: Το γεγονός πως η Leo Burnett κατέθεσε αίτημα υπαγωγής στις διατάξεις του άρθρου 99, προκειμένου να προστατευτεί από τους πιστωτές της, υπήρξε ένα πραγματικό σοκ για την ελληνική διαφημιστική αγορά. Πρόκειται για μια από τις πέντε μεγαλύτερες διαφημιστικές εταιρείες στην Ελλάδα, χειρίζεται πολλούς και σημαντικούς λογαριασμούς τοπικών και πολυεθνικών πελατών και επίσης αποτελεί μέλος ενός διεθνούς διαφημιστικού δικτύου, που όλοι περίμεναν ότι θα την στήριζε στη δύσκολη αυτή περίοδο. Τι πήγε στραβά και η υπαγωγή στο άρθρο 99 φαντάζει η μοναδική λύση για την επιβίωση της εταιρείας;

M.E.: Όλα έχουν να κάνουν με τον τηλεοπτικό σταθμό Alter. Ξαφνικά ανακαλύψαμε πως οι πληρωτέες επιταγές στη Μodern Times και την Terra και οι εισπρακτέες επιταγές του Alter «αποσυνδέθηκαν». Ξαφνικά μάθαμε πως το Alter δεν θα μας πληρώσει τα 24 εκατομμύρια ευρώ που μας χρωστάει και πως από την άλλη οι, ύψους 22 εκατομμυρίων ευρώ, επιταγές προς τη Modern Times και την Terra δόθηκαν σε τράπεζες, οι οποίες ξαφνικά βρέθηκαν στην πόρτα μας ζητώντας τα χρήματα. Από τη μια μεριά, λοιπόν, έχουμε 24 εκατ. ευρώ, που το πιο πιθανόν είναι να μην μας καταβληθούν από το Alter TV, το οποίο έχει αιτηθεί την υπαγωγή του στις διατάξεις του άρθρου 99. Από την άλλη, οι τράπεζες ζητούν 22 εκατομμύρια ευρώ από τη Leo Burnett, η οποία, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τα καταβάλλει, εάν δεν πληρωθεί τα προαναφερθέντα 24 εκατομμύρια ευρώ από το Alter. Όπως φαίνεται, άλλωστε, στο μυαλό των ανθρώπων που συνέλαβαν αυτή την περίεργη διακίνηση μεταξύ media agencies, εταιρειών παραγωγής τηλεοπτικού προγράμματος και του Αlter, οι ενέργειες αυτές ήταν απολύτως συνδεδεμένες μεταξύ τους. Υπάρχουν μέχρι και υπογεγραμμένα συμβόλαια μεταξύ των εμπλεκομένων, τα οποία εξηγούν πως η συγκεκριμένη μετακίνηση κεφαλαίων τελεί υπό την αίρεση πως θα πληρώναμε την Terra και τη Modern Times μόνο και εάν μας πλήρωνε το Alter. Ίσως το management της Leo Burnett στην Ελλάδα να μην ήταν αρκετά προσεχτικό, ίσως να έδειξε αφέλεια. Η αλήθεια, όμως, είναι πως οι άνθρωποι των τριών συγκεκριμένων εταιρειών, ή τουλάχιστον ο Πέτρος Βενέτης της Leo Burnett, θεωρούσε πως ήταν ασφαλής. Πίστευε πως και αυτός και η εταιρεία ήταν ασφαλείς. Όταν ανακαλύψαμε εμείς όλες αυτές τις κινήσεις, ήταν πολύ αργά. Οι τράπεζες είχαν ήδη χτυπήσει την πόρτα μας, ζητώντας τα χρήματά τους.

adb: Μέχρι σήμερα, λοιπόν, το Publicis Groupé δεν είχε καμία γνώση αυτών των συναλλαγών;

M.E.: Ο Όμιλος δεν ενημερώθηκε επίσημα πως η Leo Burnett προχώρησε σε τέτοιου είδους συναλλαγές. Ίσως να μπορούσαμε να είχαμε καταλάβει νωρίτερα πως αυτές οι μεταχρονολογημένες επιταγές που εμφανίζονταν στον ισολογισμό της εταιρείας ήταν διαφορετικής φύσης από τις υπόλοιπες. Μας ξέφυγε όμως… Η Ελλάδα είναι μια από τις πολλές χώρες στις οποίες το Publicis Groupé έχει παρουσία και από την άλλη ο ισολογισμός της Leo Burnett ήταν πάντα μεγάλης έκτασης, λόγω της δραστηριότητάς της στο κομμάτι του media buying. Άλλωστε, πάντα περιελάμβανε μεταχρονολογημένες επιταγές, καθώς η χρήση τους αποτελεί συνήθη επιχειρηματική πρακτική στην ελληνική αγορά. Όταν πραγματικά καταλάβαμε τι συμβαίνει, ήταν πολύ αργά. Το management δεν μας προειδοποίησε όταν ξεκίνησε αυτού του είδους τις επιχειρηματικές κινήσεις με τις Μodern Times, Terra και Alter, αν και ήταν κάτι που «έτρεχε» εδώ και κάποια χρόνια. Ακόμη και όταν το Alter ζήτησε το rollover των επιταγών, ούτε και τότε υπήρξε κάποια προειδοποίηση προς τη μεριά μας. Καταλάβαμε πως κάτι δεν πηγαίνει καλά και κατανοήσαμε πλήρως τη φύση των συμβολαίων, αλλά και τη σημασία του προβλήματος, όταν συνειδητοποιήσαμε αφενός πως το Alter δεν μπορεί να ανταποκριθεί και να καταβάλλει τα όσα μας χρωστά, αφετέρου πως οι επιταγές μας ήταν πλέον στα χέρια των τραπεζών. Πριν από αυτό, το management της Leo Burnett μας καθησύχαζε, λέγοντάς μας πως όλα τελούν υπό αίρεση και πως θα πληρώσουμε μόνο εάν μας πληρώσει το Alter. Μάλλον έδειξαν υπερβολική σιγουριά και πίστευαν πως όλα θα εξελιχθούν ομαλά, θεωρώντας πως τα συμβόλαια που είχαν υπογράψει θα τους προστατέψουν. Όταν όμως οι τράπεζες άρχισαν να ζητούν τα χρήματά τους, τα συμβόλαια μάλλον δεν ήταν αρκετά ισχυρά για να αποτρέψουν την Terra και τη Modern Times να μεταβιβάσουν τις επιταγές μας στις τράπεζες.

adb: Τα ποσά για τα οποία μιλάμε αφορούν μονάχα τις συναλλαγές που μας περιγράφετε μεταξύ Modern Times /Τerra, Leo Burnett και Alter; Δεν υπολογίζονται Υear End Bonus ή προπληρωμένος διαφημιστικός χρόνος στο σταθμό;

M.E.: Όχι και ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Εκεί εστιάζει, άλλωστε, και το αίτημα που έχουμε καταθέσει για την υπαγωγή στο άρθρο 99. Δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις τράπεζες. Είμαστε υποχρεωμένοι να αρνηθούμε να καλύψουμε τις επιταγές, καθώς θεωρούμε πως η σχέση με το Alter τελεί υπό την αρχή της αναβλητικής αίρεσης. Θα καταβάλλουμε το ποσό που χρωστάμε στην Terra και τη Modern Times εάν και εφόσον πληρωθούμε από το Αlter. Στόχος μας είναι με την προστασία του δικαστή να αποκαταστήσουμε την απόλυτη σύνδεση αυτών των συναλλαγών στον ισολογισμό της Leo Burnett. Αυτό που υποστηρίζουμε είναι πως οι τράπεζες δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να δεχτούν αυτές τις επιταγές, από τη στιγμή που γνώριζαν τι συμβαίνει με το Alter. Από τη στιγμή που γνώριζαν πως σε αυτή την «τεράστια φούσκα χρέους» που έχει δημιουργηθεί γύρω από το Alter εμείς δεν είμαστε χρεώστες, αλλά ενδιάμεσοι μεταξύ του σταθμού και των εταιρειών παραγωγής.

adb: Συνεπώς δεν πρόκειται να πληρώσετε αυτό το χρέος εάν το Alter δεν ανταποκριθεί και δεν σας καταβάλλει όσα χρωστάει στη Leo Burnett;

M.E.: Φυσικά και όχι. Θα πληρώσουμε μόνο εάν το Alter μας πληρώσει. Εάν το Alter πτωχεύσει, δεν πρόκειται να πληρώσουμε το χρέος αυτό.

adb: Τι θα συμβεί, όμως, με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της Leo Burnett, π.χ. σε εργαζόμενους, συνεργάτες, media κ.λπ.;

M.E.: Θα πρέπει να δούμε εάν η εταιρεία θα βρίσκεται σε θέση να λειτουργεί ανεξάρτητα ή αν δεν θα μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί μετά την αίτηση για το άρθρο 99. Σας υπενθυμίζω πως πρόκειται για προ-πτωχευτική διαδικασία, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια. Το ένα είναι, φυσικά, η εταιρεία να μπορέσει να προχωρήσει, να ξεπεράσει τις δυσκολίες, να διατηρήσει ένα σημαντικό αριθμό πελατών και εργαζομένων και να συνεχίσει τη λειτουργία της, παρουσιάζοντας έναν ισχυρό ισολογισμό. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε θα δούμε τι θα γίνει.

adb: Για να το καταφέρει, όμως, η Leo Burnett να ξεπεράσει τις δυσκολίες, δεν θα πρέπει οπωσδήποτε το Alter να πληρώσει τα χρέη του προς αυτήν;

M.E.: Το Αlter είναι άμεσα συνδεδεμένο με την Terra και τη Modern Times με αυτές τις πληρωτέες και εισπρακτέες επιταγές. Αυτό που λέμε στην αίτησή μας στο άρθρο 99 είναι πως θα πληρώσουμε τις τράπεζες όταν και εάν μας πληρώσει το Alter. Δεν γνωρίζουμε, όμως, εάν η ελληνική δικαιοσύνη θα θεωρήσει πως αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Εμείς θεωρούμε πως οι τράπεζες θα έπρεπε να γνωρίζουν την κατάσταση και δεν έπρεπε να δεχτούν τις συγκεκριμένες επιταγές, καθώς ξέρουν πολύ καλά ότι το Alter είναι από τους μεγαλύτερους χρεώστες στην ελληνική τραπεζική αγορά. Πιστεύουμε πως δεν έπρεπε να δεχτούν τις επιταγές από τη στιγμή που γνώριζαν την προέλευσή τους και τη φύση των συμφωνιών στη βάση των οποίων εκδόθηκαν. Βρισκόμαστε, όμως, στα χέρια της ελληνικής δικαιοσύνης, η οποία ίσως να κρίνει πως η υπόθεση δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά αυτό τον τρόπο. Είναι αβέβαιο το τι μπορεί να συμβεί.

adb: Υπάρχει, όμως, μέλλον για τη Leo Burnett εάν δεν πληρώσει το Alter;

M.E.: Όχι. Δεν υπάρχει μέλλον για τη Leo Burnett, εκτός κι αν η ελληνική δικαιοσύνη αποφασίσει πως το γεγονός πως το Alter δεν μας πληρώνει μας δίνει το δικαίωμα με τη σειρά μας να μην πληρώσουμε τις τράπεζες. Αυτή είναι η βάση των προσπαθειών μας. Εάν το Alter δεν μας πληρώσει και η ελληνική δικαιοσύνη αποφασίσει πως εξαιτίας αυτού έχουμε το δικαίωμα να μην πληρώσουμε κι εμείς τις τράπεζες, τότε το χρέος μας προς τις τελευταίες δεν θα αποτελεί πλέον απειλή για εμάς. Θα είναι ανησυχία για τις τράπεζες, στις οποίες ουσιαστικά χρωστάνε οι Terra και Modern Times. Είναι μια ασαφής κατάσταση, αλλά για εμάς, εάν η ελληνική δικαιοσύνη αποφανθεί πως δεν πρέπει να πληρώσουμε τις τράπεζες, επειδή δεν έχουμε πληρωθεί από το Alter, τότε όλα θα έχουν εξελιχθεί ομαλά.

adb: Κι αν η ελληνική δικαιοσύνη αποφανθεί πως πρέπει να πληρώσετε τις τράπεζες ακόμη και αν το Alter δεν καταβάλλει τα χρωστούμενα στη Leo Burnett;

M.E.: Τότε δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε. Δεν πρόκειται να πληρώσουμε, γιατί θεωρούμε πως παγιδευτήκαμε σε μια «φούσκα χρέους», η οποία δημιουργήθηκε τεχνητά γύρω από το Alter. Έχουμε να κάνουμε με μια επιζήμια συμπεριφορά από τη μεριά των υπόλοιπων συμμετεχόντων (Αlter-Modern Times/Terra) στην τριγωνική αυτή σχέση, καθώς έσπασαν τη μεταξύ μας ηθική συμφωνία. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να μεταβιβαστούν οι επιταγές και εμείς να κληθούμε να τις πληρώσουμε σε κάποιον τρίτο, από τη στιγμή που δεν έχουμε πληρωθεί από το Alter. Για εμάς σαν Leo Burnett αυτό ήταν ξεκάθαρ από την αρχή και έχουμε υπογράψει και τα σχετικά νομικά έγγραφα μαζί τους. Ίσως να μην ήταν 100% στεγανό (bulletproof). Συμφωνώ σε αυτό. Θεωρούμε όμως πως σε ηθικό επίπεδο ήταν μια πολύ ισχυρή συμφωνία μεταξύ των εμπλεκομένων και για αυτό δεν πρόκειται να πληρώσουμε. Σε τελική ανάλυση, δεν είμαστε υπεύθυνοι για την κατάρρευση του Alter.

adb: Δεν είναι, όμως, το management της Leo Burnett υπεύθυνο για τις συμφωνίες που έκανε;

M.E.: Φυσικά και το management έχει μερίδιο ευθύνης. Αυτό που έκαναν, αυτή η συγκεκριμένη δραστηριότητα να αγοράζουν τηλεοπτικό πρόγραμμα και να το μεταπωλούν, δημιουργώντας μια τεράστια αύξηση στον ισολογισμό της εταιρείας, ήταν κάτι το επικίνδυνο. Ο συνδυασμός δε αυτών των δραστηριοτήτων με την πρακτική των μεταχρονολογημένων επιταγών που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και το rollover που ακολούθησε δημιούργησε στον ισολογισμό της Leo Burnett ένα τεράστιο άνοιγμα, που υπερβαίνει τα 20 εκατομμυρία ευρώ, όταν η εταιρεία έχει revenue κοντά στα 10 εκατομμύρια ευρώ. Ήταν επικίνδυνο και ανόητο. Μην περιμένετε να σας πω ότι το θεωρώ μια φυσιολογική διοικητική πρακτική, καθώς δεν πρόκειται περί τέτοιας. Ούτε μπορώ να πιστέψω πως αποτελεί αποδεκτή πρακτική στην ελληνική αγορά. Ακόμη και αν αρκετές διαφημιστικές εταιρείες παγιδεύτηκαν στο «πρόβλημα» του Alter, αυτό που εγώ βλέπω είναι πως είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Αφορά μόνο το Alter, το οποίο είναι, από όσο ξέρω, το 5ο ή 6ο κανάλι της αγοράς. Μόνο ένας παίχτης, δηλαδή, στην τηλεοπτική ελληνική αγορά αποφάσισε να προσελκύσει ή να δελεάσει, αν θέλετε, διαφημιστικές εταιρείες σε μια μηχανορραφία για την τεχνητή αύξηση των κερδών τους. Αυτές οι εταιρείες ασυναίσθητα προχώρησαν σε μια κατάσταση υψηλού πιστωτικού κινδύνου, προκειμένου να αυξήσουν κατά λίγο το λογιστικό κέρδος τους (apparent profit). Mιλάμε, όμως, για αποκλειστικά λογιστικά μεγέθη! Οι συναλλαγές αυτές ήταν εν μέρει πλασματικές, καθώς δεν ανταλλάσσονταν χρήματα, αλλά μεταχρονολογημένες επιταγές. Αυτές, όμως, οι πρακτικές αυξάνουν τρομαχτικά τον πιστωτικό κίνδυνο. Ίσως κάποιοι να τις θεωρούν αποτελεσματικές γιατί προσφέρουν ένα μικρό κέρδος, αλλά σε τελική ανάλυση εύκολα καταλαβαίνει κανείς περί τίνος πρόκειται: για μια καταστροφή!

adb: Πού πιστεύει, λοιπόν, το Publicis Groupé πως οφείλεται αυτή η καταστροφή; θεωρείτε πως είναι απλά το αποτέλεσμα λανθασμένων διοικητικών επιλογών ή πρόκειται για κάτι πιο πολύπλοκο;

M.E.: Αναμφίβολα έχουμε να κάνουμε με λάθη της διοίκησης, αλλά όλες αυτές οι συναλλαγές γύρω από το Alter είναι κάτι παραπάνω από περίεργες. Θυμίζουν δόλιες «κομπίνες» (fraudulent scheme), πρωτόλειες και παλιομοδίτικες. Δημιουργείς μια «φούσκα χρέους» (bubble of debt), προσελκύεις ανθρώπους με το δέλεαρ του κέρδους και στη συνέχεια πτωχεύεις την εταιρεία.

adb: Ποιος, όμως, είχε όφελος από αυτές τις συναλλαγές;

M.E.: Αυτό δεν το γνωρίζω. Ζω και εργάζομαι για τον Όμιλο στο Παρίσι και αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Δεν γνωρίζω εάν έχουμε να κάνουμε με κακή διαχείριση (mismanagement) ή εάν κάποιοι αποκόμισαν χρήματα με αυτές τις συναλλαγές. Ίσως οι μέτοχοι αυτών των εταιρειών να αποκόμισαν οφέλη, καθώς έχω δει πως Αlter, Modern Times και Τerra έχουν κάποιους κοινούς μετόχους. Δεν γνωρίζω ποιοι επωφελήθηκαν από τα όσα έγιναν, αλλά όλα αυτά δεν «μυρίζουν» ωραία. Η κατάσταση μοιάζει με μια χιονοστιβάδα η οποία έχει αποτέλεσμα το Alter σήμερα να έχει χρέη ύψους περίπου 400 εκατομμυρίων ευρώ, όταν ο τζίρος του είναι ίσως και 10 φορές μικρότερος. Είναι κάτι τεράστιο. Μια πυραμίδα χρέους!

adb: Σκέφτεστε να λάβετε και νομικά μέτρα για αυτή την κατάσταση;

M.E.: Αυτήν τη στιγμή εμείς ελέγχουμε τα οικονομικά της εταιρείας, κάνουμε το απαραίτητο audit. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Ακόμη δεν έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης. Αυτά που σας λέω είναι αυτά που διαισθανόμαστε. Η κατάσταση «μυρίζει» περίεργα. Είναι μια πολύ περίεργη ιστορία. Από κει και πέρα, δεν γνωρίζουμε ακόμη εάν πρόκειται για απλά διοικητικά λάθη, εάν κάποιοι συμμετείχαν με κάποιον τρόπο σε όλο αυτό, εάν οι τράπεζες γνώριζαν τι συμβαίνει. Δεν γνωρίζουμε εάν αυτές οι συναλλαγές έγιναν εξαρχής με την πρόθεση να μην υπάρξουν ποτέ πληρωμές ή εάν έχουμε να κάνουμε με μια μηχανορραφία που ξεκίνησε με μικρά ποσά και, επειδή προσέφερε εύκολα λεφτά, το κανάλι θεώρησε πως μπορεί να συνεχίσει να κάνει το ίδιο κόλπο επί μακρόν. Δεν γνωρίζουμε. Είμαστε μια εταιρεία, όχι η ελληνική δικαιοσύνη. Αυτό, όμως, που μπορώ να δω με τα λίγα που ξέρουμε για την κατάσταση είναι πως σε τελική ανάλυση υπάρχει μια εταιρεία, η Leo Burnett, η οποία παρουσιάζεται να χρωστάει περισσότερα από 20 εκατομμύρια ευρώ, όταν το revenue της είναι λιγότερο από 10 εκατομμύρια ευρώ. Οι τράπεζες ζητούν αυτά τα χρήματα, αλλά εμείς δεν ξέρουμε εάν το Alter θα πληρώσει, έστω και κάποιο ποσοστό, των όσων μας χρωστάει.

adb: Πότε αποφασίσατε να υποβάλετε την αίτηση για το 99; Ήρθατε στην Ελλάδα έχοντας ήδη πάρει αυτή την απόφαση ή ο έλεγχος που διενεργείτε ακόμη σας οδήγησε στη συγκεκριμένη κατεύθυνση;

M.E.: Κάναμε τον απαραίτητο έλεγχο, αλλά υπήρχαν πολλές επιταγές που κατέληξαν σε εμάς. Μερικές εξοφλήθηκαν, αλλά όπως ενημερωθήκαμε, ακόμη και αν κατορθώναμε να αρνηθούμε να καλύψουμε την πλειονότητα των επιταγών, που είχαν στα χέρια τους οι τράπεζες, το θέμα θα επανερχόταν και οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί θα επέστρεφαν. Καταλάβαμε πως εάν δεν τεθούμε υπό την προστασία του άρθρου 99 θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα με το θέμα των επιταγών. Σχεδόν δεν είχαμε επιλογή. Σε τελική ανάλυση, απλά μας το επέβαλε η πραγματικότητα. Από τη μια μεριά υπάρχουν 24 εκατ. ευρώ που δεν θα μας καταβληθούν και από την άλλη 22 εκατομμύρια ευρώ τα οποία απαιτούν από εμάς οι τράπεζες. Δεν υπήρχε, λοιπόν, άλλος τρόπος να προστατευτούμε από το να καταθέσουμε αίτημα υπαγωγής στο άρθρο 99. Αυτή είναι η καλύτερη προστασία που μπορούμε να βρούμε.

adb: Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στη Leo Burnett; Εσείς έχετε αναλάβει το management;

M.E.: Όχι, δεν έχω αναλάβει το management. Eγώ είμαι ο Chairman του διοικητικού συμβουλίου, στο οποίο πλέον συμμετέχουμε οι δυο εκπρόσωποι του Publicis Groupé και ο νομικός σύμβουλος Ιωάννης Χατζηπροδρόμου.

adb: Τι οδήγησε στις παραιτήσεις των Πέτρου Βενέτη, Κατερίνας Σάββα και Γεωργίας Σκλήβα από το Δ.Σ. της εταιρείας;

M.E.: Θεωρώ πως δεν μοιράζονταν πλήρως τις ίδιες απόψεις με εμάς πάνω σε διάφορα ερωτήματα. Μιλάω για ζητήματα όπως αν έπρεπε να καταθέσουμε το αίτημα υπαγωγής τώρα ή αργότερα, αν θα έπρεπε να δεσμευθούμε σε κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντι στους διάφορους stakeholders, αν θα έπρεπε να απαλλάξουμε τα τρία αυτά στελέχη από τις ευθύνες τους αναφορικά με το γεγονός πως οδήγησαν την εταιρεία σε αυτό το στάδιο. Φαίνεται πως όπως και εμείς έτσι και αυτοί ξαφνικά ανακάλυψαν πως η εταιρεία βρίσκεται σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση και παράλληλα κατάλαβαν πως εμείς είμαστε ανυποχώρητοι ως προς την απόφασή μας να προστατέψουμε την εταιρεία από τους πιστωτές και τις τράπεζες. Απόφασή μας ήταν να καταθέσουμε άμεσα αίτημα υπαγωγής για το 99, πράγμα και το οποίο κάναμε, καθώς θεωρούμε πως δεν υπάρχει κάποια μαγική διέξοδος από την τόσο σοβαρή αυτή κατάσταση. Για κάποιους από τη διοίκηση η κατάσταση που αποκαλύφθηκε ήταν μια απόδειξη των λαθών τους, αλλά για κάποιους άλλους, οι οποίοι δεν είχαν πλήρη ενημέρωση, μια μεγάλη έκπληξη. Ανακάλυψαν πως οδήγησαν την εταιρεία σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση και ψυχολογικά και συναισθηματικά ένιωσαν εξαιρετικά άβολα.

adb: Δεν ήθελαν να καταθέσει αίτημα υπαγωγής στο 99 η εταιρεία;

M.E.: Δεν είναι τόσο απλό. Μάλλον πίστευαν πως θα υπήρχε κάποια μαγική διέξοδος, πως τα πράγματα θα βελτιώνονταν. Θεωρούσαν πως θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε με τις τράπεζες. Έλεγαν πως στην Ελλάδα υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι χειρισμού τέτοιων καταστάσεων, πως το 99 δεν είναι μονόδρομος. Αλλά εμείς ήμασταν και είμαστε ξεκάθαροι. Δεν πρόκειται να υπάρξει κάποιο θαύμα. Ειδικά στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην ύπαρξη κάποιου θαύματος. Αντιθέτως θα πρέπει να λειτουργήσουμε σαν λογικοί άνθρωποι και να αντιμετωπίσουμε τις επαγγελματικές εκείνες αποφάσεις που δυστυχώς οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή.

adb: αυτό που ακούστηκε ήταν πως κατά κύριο λόγο διαφώνησαν με το ύψος των αποζημιώσεων, που έχει προβλεφθεί για τους εργαζομένους που δεν θα συνεχίσουν στη Leo Burnett, θεωρώντας το πολύ χαμηλό. Αληθεύει κάτι τέτοιο;

M.E.: Όχι, δεν θα το έλεγα. Φυσικά υπήρξαν συζητήσεις για την πιθανή διακοπή συνεργασίας με κάποιους εργαζόμενους. Αυτό που, όμως, θα πρέπει να τονίσω είναι πως καταθέσαμε το αίτημα υπαγωγής στο 99 για να σώσουμε την εταιρεία και όχι για να την οδηγήσουμε στη χρεοκοπία. Αιτηθήκαμε την υπαγωγή για να προστατέψουμε τη Leo Burnett από τους πιστωτές. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να δεσμεύσουμε τα χρήματα, που έχει αυτήν τη στιγμή στον τραπεζικό της λογαριασμό η εταιρεία και να πούμε πως ένα συγκεκριμένο μέρος θα αφιερωθεί στην καταβολή των αποζημιώσεων, προκειμένου να διασφαλίσουμε πως σε περίπτωση χρεοκοπίας θα υπάρχουν αρκετά χρήματα για αυτόν το σκοπό. Δεν μπορούμε να το κάνουμε γιατί αυτά τα χρήματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να μπορέσει η εταιρεία να λειτουργήσει στο μεταξύ. Τα στελέχη που αναφέρατε είχαν, λοιπόν, μια τέτοιου είδους συναισθηματική και λίγο παράλογη προσέγγιση. Ήθελαν να δεσμευθούν κάποια χρήματα για αποζημιώσεις, σαν η εταιρεία να έχει ήδη χρεοκοπήσει. Αυτό, βέβαια, είναι και άτοπο, καθώς, εάν η εταιρεία χρεοκοπήσει, δεν θα μπορεί να πληρώσει ούτε μισθούς ούτε φυσικά και αποζημιώσεις. Ήταν μια πολύ συναισθηματική συζήτηση, αλλά αυτό είναι απολύτως κατανοητό, καθώς μιλάμε για ανθρώπους που για δεκαετίες πορεύθηκαν μαζί στη Leo Burnett και σήμερα συνειδητοποιούν τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η εταιρεία και πως υπάρχει ο κίνδυνος, ο οποίος  μόνο αμελητέος δεν είναι, στο τέλος να πραγματοποιηθεί το απευκταίο σενάριο. Ήταν δύσκολες συζητήσεις, καθώς δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακριβώς τη σημερινή θέση και κατάσταση της εταιρείας.

adb: Παραμένουν, όμως, ακόμη στην εταιρεία; αυτοί χειρίζονται ακόμη το day to day management;

M.E.: Βεβαίως, αλλά, οπωσδήποτε, τελούν υπό συνεχή εξονυχιστική εξέταση από ανθρώπους που προσπαθούν να καταλάβουν την επιχείρηση, τα οικονομικά, τους πελάτες. Όταν μια εταιρεία υποβάλει αίτημα υπαγωγής στο 99, είναι λογικό οι πελάτες να ανησυχούν. Ειδικό στο κομμάτι των media, όπου στην ουσία οι πελάτες σού παραδίδουν  μεγάλα χρηματικά ποσά. Θα πρέπει να σε εμπιστεύονται όπως εμπιστεύονται και την τράπεζά τους πως τα χρήματα αυτά θα αξιοποιηθούν για τις αμοιβές των μέσων. Πολλά χρήματα περνάνε από τα χέρια της εταιρείας και αν οι πελάτες σε κάποιο στάδιο νιώσουν πως αυτά ίσως να χρησιμοποιούνται και για άλλους λόγους, τότε ανησυχούν και διστάζουν. Κι εσείς, εάν η τράπεζά σας αντιμετώπιζε προβλήματα, θα σταματούσατε να συνεργάζεστε μαζί τους.

adb: μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί εμπιστεύεται ακόμη το Publicis Groupé τον κ. Βενέτη και την υπό αυτόν διοικητική ομάδα για το management της Leo Burnett στην Ελλάδα; Πριν από λίγο κάνατε λόγο για σημαντικά λάθη και ευθύνες…

M.E.: Δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης. Διατηρούμε τον κ. Βενέτη στη θέση του μέχρι στιγμής και προχωράμε σε εκτενή διαχειριστικό έλεγχο, για να καταλάβουμε καλύτερα α) τι έχει συμβεί β)σε ποιες συνθήκες (γιατί συνέβη) και γ) ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό μέσα στην εταιρεία και τον όμιλο γενικά. Θέλουμε να καταλάβουμε πώς αυτή η ιστορία μπόρεσε να λάβει χώρα στην Ελλάδα και τι πήγε λάθος τόσο στην Ελλάδα όσο και έξω από αυτήν και η κατάσταση έφτασε στο σημερινό σημείο, όπου αναγκαστήκαμε να καταθέσουμε το αίτημα υπαγωγής στο 99.

adb: αληθεύει πως το νέο Δ.Σ. και ο κ. Βενέτης δεν έχουν και τις καλύτερες των σχέσεων και επικοινωνούν μόνο μεταξύ δικηγόρων;

M.E.: Απολύτως ψευδές. Σήμερα το πρωί είχα συνάντηση με τον Πέτρο και Θα ακολουθήσουν και πολλές ακόμη. Έχω μια πολύ καλή σχέση με τον Πέτρο. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, είναι καθαρά business. Δεν υπάρχει κάποιο «μίσος» μεταξύ μας. Δεν επικοινωνούμε μέσω δικηγόρων. Μόνο όταν ήρθα την πρώτη φορά στην Ελλάδα μίλησα με δικηγόρους του Πέτρου. Η φήμη αυτή είναι απολύτως ψευδής. Το μόνο που αληθεύει είναι πως ο Πέτρος επικοινωνεί με τους δικηγόρους μας προκειμένου να τους ενημερώσει. Χρειαζόμαστε το δικηγόρο μας γιατί δεν γνωρίζουμε το ελληνικό σύστημα. Τόσο εγώ, όμως, όσο και ο CFO και ο νομικός μας σύμβουλος επικοινωνούμε απευθείας με τον Πέτρο.

adb: Γιατί μόνο το Publicis Groupé χειρίζεται την υπόθεση και όχι και το διεθνές δίκτυο της Leo Burnett;

M.E.: O βασικός λόγος είναι καθαρά πρακτικής φύσης. Τα κεντρικά γραφεία της Leo Burnett είναι στο Σικάγο, στις ΗΠΑ. Τα στελέχη εκεί δεν μπορούν να καταλάβουν την κατάσταση στην Ελλάδα. H business κουλτούρα που έχουν είναι πολύ διαφορετική. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι έχει συμβεί στη χώρα σας. Παράλληλα, τα όσα έχουν γίνει και κυρίως τα όσα διακυβεύονται είναι εξαιρετικά σημαντική υπόθεση για τον όμιλο. Για αυτό και αποφασίσαμε να χειριστούμε εμείς την υπόθεση. Είμαστε, άλλωστε, εξαιρετικά έμπειροι στο crisis management και θεωρώ πως στη συγκεκριμένη περίπτωση θα το κάνουμε πολύ πιο αποτελεσματικά από ό,τι τα στελέχη από το Σικάγο.

adb: μόνο η Leo Burnett αντιμετωπίζει προβλήματα από τις διαφημιστικές εταιρείες του Publicis Groupé στην Ελλάδα;

M.E.: H Publicis και η Starlink δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, αλλά η κατάσταση στην D’Arcy δεν είναι καλή. Είναι, βέβαια, παλιό πρόβλημα, αλλά άμεσα θα υπάρξει είτε αίτηση υπαγωγής στο 99 είτε πτώχευση της D’Αrcy. Εδώ και 18 μήνες προσπαθούμε να προχωρήσουμε στη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, αλλά αυτό δεν έχει γίνει ακόμη πλήρως, παρά τις προσπάθειές μας. Το πρόβλημα της D’Αrcy είναι πως έχει μικρό πελατολόγιο. Για αυτό και αποφασίσαμε τη ρευστοποίησή της, αλλά, όπως φαίνεται, αυτοί στους οποίους το αναθέσαμε δεν το κατάφεραν. Δεν έδειξαν την απαραίτητη επιμέλεια. Μέσα στον επόμενο μήνα μάλλον θα υπάρξουν εξελίξεις με την D’Αrcy.

adb: θεωρείτε πως όλα αυτά είναι προβλήματα που σχετίζονται με το μέγεθος της εγχώριας διαφημιστικής αγοράς; Είναι πολύ μικρή η ελληνική αγορά για να αντέξει όλες αυτές τις διαφημιστικές εταιρείες;

M.E.: Στην περίπτωση της D’Arcy ίσως. Γενικότερα, όμως, θεωρώ πως τα προβλήματα που προέκυψαν στη διαφημιστική αγορά με την υπόθεση του Alter συνδέονται άμεσα με την ελληνική οικονομική κρίση. Η υπόθεση Alter ήρθε τώρα στο προσκήνιο, καθώς η οικονομική κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα δεν επιτρέπει τη συνέχιση τέτοιων  μηχανορραφιών. Πλέον όλα αυτά τέλειωσαν, όλοι είναι πολύ πιο προσεχτικοί και  επιφυλακτικοί. Εμείς, τουλάχιστον, είμαστε και το ίδιο πιστεύω ισχύει για πάρα πολλούς στην αγορά. Ποιος πιστεύει, αλήθεια, πως το Alter θα πληρώσει μεγάλο μέρος του ύψους 400 εκατομμυριών ευρώ χρέους που έχει; Ένα μικρό μέρος ίσως… Εγώ, τουλάχιστον, δεν μπορώ να δω πώς θα μπορέσει να το κάνει…

«Οι πελάτες είναι αυτοί που αποφασίζουν…»

adb: ας πάμε σε μια άλλη φήμη που κυκλοφορεί και η οποία αναφέρει πως υπάρχει προσπάθεια μετακίνησης πολυεθνικών λογαριασμών που αυτήν τη στιγμή χειρίζεται η Leo Burnett στην Ελλάδα σε άλλες εταιρείες του Publicis Groupé (Publicis, Starlink). Υπάρχει κάποια βάση αλήθειας σε αυτή;

M.E.: Αυτό δεν είναι φήμη. Θα πρέπει να καταλάβετε την κατάσταση. Οι μεγάλοι διεθνείς πελάτες διατηρούν συνεργασίες σε παγκόσμιο επίπεδο με εμάς. Ας πάρουμε την Procter & Gamble, για παράδειγμα. Είναι ένας πολύ μεγάλος πελάτης για το Publicis Groupé και αντιστοιχεί σε μεγάλο ποσοστό του τζίρου μας. Πρόκειται για μια συνεργασία δεκαετιών που αφορά πολλά brands και πάρα πολλές χώρες και της οποίας η κεντρική διαχείριση γίνεται από το Σινσινάτι. Όταν καταλάβαμε πως έχουμε πρόβλημα στην Ελλάδα, τους ειδοποιήσαμε αμέσως και τους ενημερώσαμε πως είναι πολύ πιθανόν να αιτηθούμε την υπαγωγή της Leo Burnett στο 99. Αυτό οφείλεις να κάνεις όταν έχεις μια τέτοια σχέση με κάποιον πελάτη. Εκείνοι μας ρώτησαν τι σημαίνει αυτό, μας ζήτησαν να τους πούμε τι πρέπει να κάνουν, πώς να κινηθούν με τα λεφτά που μας οφείλουν. Εμείς τους εξηγήσαμε την κατάσταση και όπως οφείλαμε τους ενημερώσαμε πως το μέλλον είναι αβέβαιο για τη Leo Burnett στην Eλλάδα.

Η επόμενη ερώτησή τους, λοιπόν, ήταν αν πρέπει να μετακινήσουν το λογαριασμό τους κι αν ναι πού. Τότε τους εξηγήσαμε πως αν θέλουν να μετακινήσουν το λογαριασμό τους έχουν δυο επιλογές: ή να πάνε σε κάποια άλλη εταιρεία του Publicis Groupé στην ελληνική αγορά ή να κινηθούν σε διαφορετική κατεύθυνση και να επιλέξουν κάποιο άλλο δίκτυο. Η απόφαση είναι αποκλειστικά των πελατών. Αυτοί επιλέγουν πώς θα κινηθούν. Εμείς δεν ασκούμε καμία πίεση. Απλά κάναμε το καθήκον μας, που δεν ήταν άλλο από να τους ενημερώσουμε και να τους προειδοποιήσουμε εγκαίρως για το πρόβλημα, γιατί μόνο έτσι μπορείς να χτίσεις σχέσεις εμπιστοσύνης. Είναι πολύ πιθανόν να μετακινηθούν πελάτες σε άλλες εταιρείες. Όπως σας είπα και πριν, όταν στο χώρο του media business μια εταιρεία αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, είναι λογικό οι πελάτες να ανησυχήσουν και να μετακινήσουν τους λογαριασμούς τους. Ακόμη και κάποιοι που θα μείνουν στη Leo Burnett για κάποιο αρχικό διάστημα, είναι πολύ πιθανό αργότερα να παρουσιαστούν διστακτικοί, όταν η εταιρεία θα είναι στο 99. Οι πελάτες έχουν τον έλεγχο, όχι εμείς.

adb: Τι απαντάτε σε όσους σημειώνουν πως μια τέτοια κίνηση αποτελεί ένδειξη πως δεν είναι πρόθεση του ομίλου να στηρίξει τη Leo Burnett;

M.E.: Δεν προσπαθούμε να μετακινήσουμε λογαριασμούς στην Publicis ή σε άλλες εταιρείες του ομίλου στην Ελλάδα. Οι πελάτες είναι αυτοί που θα αποφασίσουν. Το δικό μας καθήκον είναι να τους ενημερώσουμε και να πούμε την αλήθεια. Από κει και πέρα, είναι δική τους απόφαση αν θα παραμείνουν στη Leo Burnett, αν θα μετακινηθούν σε κάποια άλλη εταιρεία του Publicis Groupé ή αν θα πάνε σε κάποιο άλλο δίκτυο. Η ΙΚΕΑ, για παράδειγμα, πήγε στην DDB, που δεν ανήκει στο Publicis Groupé. Εμείς δεν ασκήσαμε καμία πίεση στην απόφασή τους. Άλλοι πελάτες μπορεί να αποφασίσουν, για τους δικούς τους λόγους, να μετακινηθούν σε κάποια εταιρεία του δικού μας ομίλου. Οι πελάτες είναι αυτοί που θα κάνουν την επιλογή. Είναι απολύτως στο χέρι τους.

Ποιο είναι το μέλλον για τη Leo Burnett;

adb: Δεδομένης αυτής της κατάστασης, τι πιστεύετε πως θα γίνει; θα τα καταφέρει να επιβιώσει η Leo Burnett;

M.E.: Δεν γνωρίζω. Ελπίζουμε πως με την προστασία του άρθρου 99 και αν προστατευτούμε όσον αφορά την υπόθεση Alter, θα τα καταφέρουμε. Πρέπει, όμως, να περιμένουμε. Πρέπει να δούμε τι θα αποφασίσουν οι πελάτες, να δούμε ποιοι και πόσοι θα παραμείνουν στη Leo Burnett. Ξέρουμε πως θα χάσουμε τους δημόσιους λογαριασμούς, καθώς ο νόμος ορίζει πως αν μπούμε στο άρθρο 99 η συνεργασία μας θα διακοπεί. Γιατί, όμως, να ισχύει κάτι διαφορετικό για τους πελάτες του ιδιωτικού τομέα; Εάν ο Έλληνας νομοθέτης κρίνει πως είναι επικίνδυνο για το Δημόσιο να συνεργάζεται με μια εταιρεία που έχει υπαχθεί στο άρθρο 99, γιατί να σκεφτεί διαφορετικά ένας μεγάλος πελάτης του ιδιωτικού τομέα; Θέλω να σας πω πως ακόμη δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει, όλα είναι ακόμη μετέωρα. Το μόνο σίγουρο είναι πως κάποιοι πελάτες θα αποχωρήσουν. Είναι μια οδυνηρή αλλά αναπόφευκτη συνέπεια. Ελπίζω πως η Leo Burnet θα «επιβιώσει», αλλά δεν ξέρω εάν αυτό όντως θα γίνει. Εάν πάντως τα καταφέρει, θα είναι σίγουρα πολύ πιο μικρή. Δεν μπορώ να πόσο πιο μικρή, αλλά σίγουρα θα χάσει σε μέγεθος ειδικά στο κομμάτι των media, που, όπως εξήγησα ,είναι πολύ ευαίσθητο όταν προκύπτουν οικονομικά προβλήματα για μια εταιρεία. Σε επίπεδο δημιουργικού δεν ξέρω σε τι βαθμό θα συρρικνωθεί η εταιρεία, καθώς σε αυτό το κομμάτι ο πελάτης δεν παίρνει κάποιο ιδιαίτερο ρίσκο.

adb: Εάν δεν τα καταφέρει, δεν θα είναι σημαντικό πλήγμα για τη φήμη του δικτύου της Leo Βurnett και του Publicis Groupé;

M.E.: Φυσικά και δεν είναι κάτι καλό. Κανείς δεν θέλει να καταρρέει μια θυγατρική. Σημαίνει πως υπήρξαν διοικητικά λάθη, πως ο έλεγχος δεν ήταν αυτός που έπρεπε να είναι. Είναι μια αποτυχία. Τι να σας πω; Είναι κάτι το οδυνηρό και δύσκολο, αλλά επίσης είναι μια εξαιρετικά εξειδικευμένη κατάσταση. Η υπόθεση Alter δεν είναι μια συνηθισμένη πρακτική της αγοράς και διαφωνώ σε τεράστιο βαθμό με όσους υποστηρίζουν το αντίθετο. Είναι κάτι το μοναδικό και πρέπει να εξεταστεί εξονυχιστικά, για να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Δεν έχουμε να κάνουμε με τον τρόπο που λειτουργούσε η συνολική ελληνική αγορά. Έχουμε να κάνουμε με τον τρόπο που λειτουργούσε αποκλειστικά το Αlter. Μόνο εκεί συναντάμε τέτοιες αγορές και μεταπωλήσεις τηλεοπτικών προγραμμάτων. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι πως τόσες πολλές εταιρείες στην Ελλάδα, και, μάλιστα, οι περισσότερες τοπικές, υιοθέτησαν σε τόσο μεγάλη κλίμακα τις συγκεκριμένες πρακτικές ενός μικρού παίχτη της εγχώριας τηλεοπτικής αγοράς. Αυτό πρέπει να τύχει εξέτασης και πρέπει να υπάρξουν απαντήσεις. Εγώ, προσωπικά, δεν μπορώ να καταλάβω ακόμη γιατί όλες αυτές οι διαφημιστικές εταιρείες αποφάσισαν να προχωρήσουν σε τέτοιες ριψοκίνδυνες επιχειρηματικές ενέργειες. Η κατάληξή τους μόνο έκπληξη δεν είναι.

Ο M. Emmerich είπε για…

Τον ΠΕΤΡΟ ΒΕΝΕΤΗ: Νόμιζε πως και αυτός και η εταιρεία ήταν ασφαλείς. Αυτό που γινόταν όμως ήταν ανόητο και επικίνδυνο. Έχω μια πολύ καλή σχέση με τον Πέτρο. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, είναι καθαρά business. Δεν υπάρχει κάποιο «μίσος» μεταξύ μας.

Την ΥΠΟΘΕΣΗ : Aυτές οι συναλλαγές γύρω από το Alter είναι κάτι παραπάνω από περίεργες. Θυμίζουν δόλιες «κομπίνες» (fraudulent scheme), πρωτόλειες και παλιομοδίτικες. Δημιουργείς μια «φούσκα χρέους» (bubble of debt), προσελκύεις ανθρώπους με το δέλεαρ του κέρδους και στη συνέχεια πτωχεύεις την εταιρεία.

To ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ LEO BURNETT: Ελπίζω πως η Leo Burnet θα «επιβιώσει», αλλά δεν
ξέρω εάν αυτό όντως θα γίνει. Εάν, πάντως, θα τα καταφέρει θα είναι σίγουρα πολύ πιο μικρή. Δεν μπορώ να πόσο πιο μικρή, αλλά σίγουρα θα χάσει σε μέγεθος, ειδικά στο κομμάτι του media buying.

Για ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ:  Θα πληρώσουμε μόνο εάν το Alter μας πληρώσει. Εάν το Alter πτωχεύσει, δεν πρόκειται να πληρώσουμε το χρέος στις Μodern Τimes και Terra. Δεν πρόκειται να πληρώσουμε γιατί θεωρούμε πως παγιδευτήκαμε σε μι «φούσκα χρέους», η οποία δημιουργήθηκε τεχνητά γύρω από το Alter. Θεωρούμε πως οι τράπεζες θα έπρεπε να γνωρίζουν την κατάσταση και δεν έπρεπε να δεχτούν τις συγκεκριμένες επιταγές, καθώς ξέρουν πολύ καλά ότι το Alter είναι από τους μεγαλύτερους χρεώστες στην ελληνική τραπεζική αγορά.

Την ΥΠΑΓΩΓΗ ΣΤΟ 99: Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να προστατευτούμε από το να καταθέσουμε αίτημα υπαγωγής στο άρθρο 99. Αυτή είναι η καλύτερη προστασία που μπορούμε να βρούμε. Αυτό που, όμως, θα πρέπει να τονίσω είναι πως καταθέσαμε το αίτημα υπαγωγής στο 99 για να σώσουμε την εταιρεία και όχι για να την οδηγήσουμε στη χρεοκοπία. Αιτηθήκαμε την υπαγωγή για να προστατέψουμε τη Leo Burnett από τους πιστωτές.

Leo Burnett

Agency of the Year το 2005, στο άρθρο 99 το 2011…

Το 1977, μία ομάδα από τα τότε νέα μεγάλα ταλέντα της ελληνικής διαφήμισης ίδρυσε την Euro Advertising, μία διαφημιστική εταιρεία πλήρων υπηρεσιών. Η Euro ήταν αυτή που ίδρυσε στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 και τη Leo Burnett Ελλάδας, με τις δυο εταιρείες να συγχωνεύονται το 1986. Η εταιρεία μεγάλωσε πολύ και έφτασε να γίνει μια από τις κορυφαίες πέντε εταιρείες στην εγχώρια διαφημιστική αγορά, τόσο σε επίπεδο τζίρου όσο και δημιουργικότητας. Η εταιρεία αναδείχθηκε Agency of the Year στα Εrmis Awards του 2005, ενώ στο πελατολόγιό της συναντά κανείς εταιρείες όπως η ΕθνικήΤράπεζα, ο ΟΠΑΠ, η Procter & Gamble Hellas, η Wind, η Elbisco, η Media Markt, η Samsung Hellas, η Ferrero, η Fiat, η Mythos κ.ά. Οι «τοξικές επιταγές» όμως του Alter έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση την εταιρεία, η οποία αναγκάστηκε να υποβάλει αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, προκειμένου να προστατευτεί από τους πιστωτές της. Ένα τεράστιο σοκ για τη διαφημιστική αγορά, που είδε να μπαίνει στην προ-πτωχευτική διαδικασία μια εταιρεία που το 2009 παρουσίασε τζίρο της τάξης των 95 εκατ. ευρώ…

O κ. Εmmerich και το Publicis Groupé

O 48χρονος Mathias Emmerich είναι ένα από τα κορυφαία στελέχη του Publcis Groupé και ειδικός περί των οικονομικών θεμάτων. Ξεκίνησε την καριέρα του ως οικονομικός ελεγκτής και έπειτα ως υπηρεσιακός σύμβουλος στο Δικαστήριο των Απολογισμών (1988-1992). Στη συνέχεια έγινε αναπληρωτής διευθυντής Συναλλαγών και Οικονομικών Πληροφοριών στη Γαλλική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (1992-1995).

Σήμερα είναι Senior Vice President στο Publicis Groupé, το οποίο είναι ο 4ος μεγαλύτερος όμιλος επικοινωνίας στον κόσμο και το 2ο μεγαλύτερο media planning και buying group παγκοσμίως. Ακόμα, είναι παγκόσμιος ηγέτης στον τομέα της ψηφιακής και interactive επικοινωνίας. Οι δραστηριότητές του διατρέχουν 104 χώρες σε 5 ηπείρους, με 1.190 δίκτυα και 49.000 εργαζομένους. Ο όμιλος προσφέρει στους πελάτες του, σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο, ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών ολοκληρωμένης επικοινωνίας.

Συγκεκριμένα παρέχει υπηρεσίες διαφήμισης μέσα από αυτόνομα παγκόσμια διαφημιστικά δίκτυα όπως τα Leo Burnett, Publicis, Saatchi & Saatchi, Fallon και Bartle Bogle Hegarty (με ποσοστό ιδιοκτησίας 49%). Στον τομέα των Media δραστηριοποιείται μέσω δύο διεθνών δικτύων, της Starcom MediaVest Group και της ZenithOptimedia, ενώ στο interactive και ψηφιακό μάρκετινγκ αναπτύσσει δράση μέσω της Digitas.