Το «ακριβό» μάθημα της κρίσης

Δηλώνω κι εγώ θύμα της κρίσης. Από τον Οκτώβριο του 2011, μετέφερα τον εαυτό μου και τον μισθό μου στην 100% θυγατρική μας DDB Bucharest, για να ελαφρύνω το κόστος λειτουργίας των κεντρικών μας, στην Αθήνα. Από εκεί επιβλέπω την ευρύτερη περιοχή δικαιοδοσίας μας, δηλαδή τα Βαλκάνια, την Ουκρανία και την Κύπρο. Ωστόσο, ταξιδεύοντας κανείς σε χώρες λιγότερο αναπτυγμένες από την Ελλάδα, αλλά και σε αυτές της Δυτικής Ευρώπης βάζει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις.

Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα είχαμε ξεφύγει: ο ανταγωνισμός των ιδιωτικών Μέσων, ο πληθωρισμός στους τιμοκαταλόγους και η ευφορία που επικρατούσε στη χώρα έκαναν τους Ελληνες να χάσουν το μέτρο. Σ\' αυτό το ξέφρενο... πάρτι συνετέλεσε και μέρος του πολιτικού κόσμου: Ανθρωποι που δεν δούλεψαν για να ξέρουν την αξία του χρήματος μοίραζαν απλόχερα τα δανεικά, μέσα από διορισμούς, επιδοτήσεις και κάθε λογής χάρες. Για να εξαγοράσουν την ανοχή του λαού επειδή και οι ίδιοι ήταν καλεσμένοι στο «πάρτι».

Η πτώση όμως της Lehman Brothers έφερε την αρχή του τέλους. Το χρήμα έγινε ακριβό και σπάνιο. Και η Ελλάδα, που με τα χρόνια καλοπέρασης είχε πάψει να δημιουργεί πλούτο, βρέθηκε ξαφνικά χωρίς χρήματα. Και τότε άρχισε ένας βίαιος κύκλος εξορθολογισμού. Που πιστεύω ότι θα τελειώσει το καταστροφικό του έργο μετά το 2012. Μέχρι τότε θα έχει συμβεί αυτό που περιγράφει σαφώς η οικονομική επιστήμη. Δραματικά μικρότερη «πίτα» για την επικοινωνία (περίπου τα μισά απ\' ό,τι προ 3 ετών), σημαίνει ότι λιγότεροι «παίκτες» θα ξαναμοιραστούν ό,τι απέμεινε.

Τα θύματα μιας τέτοιας βίαιης διόρθωσης είναι προφανώς εταιρείες που δεν είχαν υγιείς βάσεις, εταιρείες που είχαν απόλυτη εξάρτηση από δουλειές του Δημοσίου (οι δαπάνες του οποίου κατέρρευσαν, αλλά και δεν πληρώνονταν), που είχαν υιοθετήσει «πολιτικές ελλειμμάτων» και επιβίωναν με δανεικά.

Στον κλάδο της επικοινωνίας, ήρθαν από το πουθενά «αλεξιπτωτιστές» που έκαναν παιχνίδι με τις επιστροφές των Μέσων για να κερδίσουν τζίρους, βάζοντας σε β\' μοίρα την πραγματική ουσία, που είναι η δύναμη της ιδέας. Ετσι, μετέφεραν το ενδιαφέρον από την ιδέα στην έκπτωση, ευτελίζοντας την εικόνα ενός ολόκληρου κλάδου.

Το ευτυχές είναι ότι όλοι αυτοί σήμερα αποχωρούν. Οι νέες συνθήκες θα επιτρέψουν μόνον στους υγιείς, σοβαρούς να επιβιώσουν, αναδεικνύοντας και πάλι ξεχασμένες αξίες όπως η εργατικότητα, η σεμνότητα, το μεγαλείο της ΙΔΕΑΣ, αλλά και ο παραμερισμός του εγωισμού που επιτρέπει συνεργασίες. Οι δαπάνες επικοινωνίας δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα μεγέθη του 2008, κάνοντας αδύνατη την επανάληψη των γεγονότων που βιώσαμε. Αυτά τουλάχιστον προσέφερε η κρίση. Ενα πανάκριβο σεμινάριο για όλους μας.

* Το κείμενο αναδημοσιεύεται από το www.ethnos.gr