Στο μυαλό των νέων: Τι πιστεύουν για επιχειρηματικότητα και εργασία
Η συμπεριφορά και οι προοπτικές των millennials για το 2017, με επίκεντρο την επιχειρηματικότητα και τις εξελίξεις στον εργασιακό τομέα.
Οι ανατροπές που συντελέστηκαν στο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό παγκοσμίως το 2016, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τους πολίτες σε κάθε γωνιά της γης. Παρασυρόμενοι από τα γεγονότα της εποχής, οι millennials δεν έμειναν ανεπηρέαστοι, αλλά αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα! Όσο και αν ακούγεται περίεργο και παρά το νεαρό της ηλικίας τους, έμαθαν μέσα από τις αλλαγές που βίωσαν το 2016 να «ζυγίζουν» τα πράγματα διαφορετικά, να επιζητούν μεγαλύτερη σταθερότητα στην εργασία τους, ενώ αναγκάστηκαν να αλλάξουν πολλές από τις προτεραιότητές τους. Πρόσφατη έρευνα της Deloitte αναλύει σε βάθος τόσο τη συμπεριφορά όσο και τις προοπτικές των millennials για το 2017, με επίκεντρο την επιχειρηματικότητα και τις εξελίξεις στον εργασιακό τομέα.
Η απαισιοδοξία κυριαρχεί στις αναπτυγμένες χώρες
Οι millennials στις αναδυόμενες αγορές έχουν την αισιοδοξία ότι τόσο η οικονομική τους θέση (71%) όσο και η συναισθηματική τους κατάσταση (62%) θα είναι σε καλύτερο επίπεδο από ό,τι των γονιών τους. Αντιθέτως, οι νέοι στις αναπτυγμένες αγορές σε ποσοστό 36% πιστεύουν ότι θα είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση απ’ ό,τι οι γονείς τους, ενώ το 31% θεωρεί ότι θα είναι η ζωή του πιο χαρούμενη σε σύγκριση με εκείνη των γονιών του. Μετά τις συγκρούσεις και τη μετακίνηση πληθυσμών στη Μέση Ανατολή, το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, οι νέοι στις αναπτυγμένες αγορές φαίνεται να νιώθουν οικονομική ανασφάλεια, με μόλις το 34% αυτών να αναμένει βελτίωση των οικονομικών συνθηκών. Στο άλλο άκρο βρίσκονται οι millennials που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίοι διακατέχονται από μεγαλύτερη αισιοδοξία το 2017 για το μέλλον τους απ’ ό,τι το 2016.
Συνολικά, το 36% των millennials αναμένει η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη χώρα από την οποία προέρχεται να βελτιωθεί μέσα στους επόμενους 12 μήνες. Ένα ποσοστό 48% των millennials στις αναδυόμενες αγορές προβλέπει καλυτέρευση των συνθηκών, ενώ την ίδια άποψη έχει μόλις το 25% εκείνων στις αναπτυγμένες χώρες. Η έλλειψη αισιοδοξίας αναφορικά με την «κοινωνική πρόοδο» είναι περισσότερο εμφανής στις ακόλουθες αγορές: Νότια Κορέα, Μεξικό, Βέλγιο, Γαλλία, Χιλή, Γερμανία, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία και Ιταλία. Ωστόσο, περισσότερη αισιοδοξία διακατέχει τις Φιλιππίνες, το Περού, τη Βραζιλία, την Ινδία, την Ινδονησία, την Τουρκία, την Αργεντινή και τον Καναδά. Όμως, τι μπορεί να είναι αυτό το οποίο «ευθύνεται» για τη συγκεκριμένη στάση των millennials; Η αλήθεια είναι ότι στις αναπτυγμένες χώρες, και δη στη Βόρεια Ευρώπη, η τρομοκρατία είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, που εντείνει την ανησυχία. Το 56% των ερωτηθέντων της έρευνας στις αναπτυγμένες χώρες απάντησε ότι τα θέματα πολεμικών συγκρούσεων και πολιτικής αστάθειας είναι κύρια πηγή ανησυχίας. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις αναπτυσσόμενες αγορές ήταν 42%. Για τους τελευταίους η εγκληματικότητα και η διαφθορά (58%) και η πείνα, οι ανισότητες και η πρόσβαση στο σύστημα υγείας (50%) βρίσκονται σε υψηλότερες θέσεις. Επίσης, η ανεργία είναι ένας παράγοντας ανησυχίας για τους νέους. Ποσοστό 25% των ερωτηθέντων «βλέπει» εμπόδια στον επαγγελματικό στίβο μετά και την έναρξη της οικονομικής κρίσης το 2008. Ωστόσο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας σε 19 από τις 30 χώρες που συμμετείχαν, οι millennials ανησυχούν περισσότερο για την τρομοκρατία παρά για την ανεργία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο φόβος για την τρομοκρατία το 2017 έχει «καλύψει» την όποια ανησυχία για περιβαλλοντικά ζητήματα, τα οποία το 2014 αποτελούσαν πρωταρχικό μέλημα των millennials και έπονταν οι τρομοκρατικές απειλές.
Η δύναμη επηρεασμού των millennials μέσα από τις πρωτοβουλίες των εργοδοτών τους
Όπως έχει αποδειχτεί, όταν οι εργαζόμενοι συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν «καλό σκοπό», οι εργοδότες καταφέρνουν να ενισχύσουν την έννοια της δύναμης των millennials. Όταν οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν ότι η εργασία τους έχει νόημα ή κάνει τη διαφορά, τότε επιδεικνύουν μεγαλύτερη αφοσίωση. Οι millennials νιώθουν ότι έχουν μεγαλύτερη δύναμη επηρεασμού στους συνομηλίκους, στους πελάτες και στους προμηθευτές τους, η οποία μπορεί να διοχετευθεί μέσα από διάφορες ενέργειες μικρής κλίμακας, κυρίως όταν οι εργοδότες τούς παρέχουν τα κατάλληλα εφόδια. Έτσι, το 59% των millennials θεωρεί ότι έχει ένα σεβαστό μερίδιο ευθύνης για την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ το 38% πιστεύει ότι διαθέτει δύναμη επηρεασμού. Συνολικά, το 77% των millennials έχει συμμετάσχει σε κάποια φιλανθρωπία ή project για «καλό σκοπό»:
• Ποσοστό 40% ασχολήθηκε ενεργά μέσω των social media
• Ποσοστό 30% ήταν ενεργοί εθελοντές ή διοργανωτές
• Ποσοστό 30% προσέφερε τη στήριξή του μέσω εγγραφής ως μέλους ή καταβολής τακτικής χορηγίας
• Ποσοστό 23% συγκέντρωσε χρήματα μέσω χορηγών ή κάποιας άλλης δραστηριότητας
Οι millennials έχουν συνειδητοποιήσει ότι η φιλανθρωπική «οδός» έχει σημαντικό αντίκτυπο στην όλη προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο. Την ίδια στιγμή, στο εργασιακό περιβάλλον νιώθουν μεγαλύτερη ευθύνη και πιστεύουν ότι έχουν περισσότερη δύναμη επηρεασμού.
Υπέρ της επιχειρηματικότητας αλλά περιμένουν περισσότερα
Οι millennials βλέπουν με θετικό μάτι την επιχειρηματικότητα, αλλά πιστεύουν ότι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη δυνατότητα που έχουν να ανακουφίσουν την κοινωνία από μεγάλες προκλήσεις. Εν έτει 2017 οι millennials σε ποσοστό 76% θεωρούν ότι ο αντίκτυπος των επιχειρήσεων στην κοινωνία είναι θετικός. Οι millennials που είναι «εξαρτημένοι» από το διαδίκτυο και τα social media σε ποσοστό 89%, αλλά και οι ενεργοί πολίτες σε ποσοστό 80%, είναι μεταξύ των πιο ισχυρών υποστηρικτών της επιχειρηματικότητας.
Με βάση αυτά τα δύο γκρουπ, που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα social media και ενδιαφέρονται για κοινωνικά, περιβαλλοντικά και πολιτικά ζητήματα, σκιαγραφείται μια εικόνα, η οποία αποδεικνύει ότι οι millennials είναι υπέρ της επιχειρηματικότητας. Η επιχειρηματικότητα και το εμπόριο μπορεί να μην είναι παράγοντες άμεσα υπεύθυνοι για την πολιτική και κοινωνική πρόοδο, αλλά μεταξύ εκείνων που αναμένουν βελτίωση ποσοστό 88% πιστεύει ότι γενικότερα η επιχειρηματικότητα έχει θετική επίδραση στην κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό, το 62% των millennials θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες μπορούν να συμβάλουν στη βελτίωση της κοινωνίας, με μια θεαματική αύξηση του ποσοστού (62%) σε σύγκριση με το παρελθόν εκείνων που συμφωνούν ότι οι επιχειρήσεις συμπεριφέρονται με ηθικό τρόπο.
Την ίδια στιγμή, έχει μειωθεί το ποσοστό αρνητικής κριτικής στις επιχειρήσεις. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στις αναπτυγμένες χώρες το ποσοστό των millennials (51%) που θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες μπορούν να βοηθήσουν την κοινωνία είναι μικρότερο απ’ ό,τι το αντίστοιχο στις αναδυόμενες αγορές (73%). Μπορεί οι millennials να θεωρούν ότι η επιχειρηματικότητα είναι μια ισχυρή δύναμη για τη βελτίωση της κοινωνίας, αλλά όταν έρχεται η ώρα του διαχωρισμού μεταξύ των πολυεθνικών και των μικρότερων επιχειρήσεων, οι τελευταίες είναι εκείνες που παίρνουν τα εύσημα. Το 59% των ερωτηθέντων απάντησε ότι οι πολυεθνικές έχουν θετικό αντίκτυπο στη διαχείριση των ανησυχιών των millennials. Ωστόσο, το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρότερο συγκριτικά με το 74% των ερωτηθέντων που απάντησε ότι αυτές οι επιχειρήσεις όντως έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Το… κενό μεταξύ του δυνητικού και του πραγματικού αντικτύπου των επιχειρήσεων στις μεγάλες ανησυχίες των millennials είναι στις 15 ποσοστιαίες μονάδες και προκύπτει μεγαλύτερο στις αναπτυγμένες αγορές κατά 18 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τις αναδυόμενες αγορές (12 ποσοστιαίες μονάδες).
Η σαφής προτίμηση των millennials στις μικρότερες επιχειρήσεις και στους οργανισμούς δικαιολογείται και από το επιχείρημα -σύμφωνα με τους ίδιους- ότι υπάρχει καλύτερη συνεργασία με τον δημόσιο τομέα. Σε ποσοστό 49% οι millennials θεωρούν ότι οι μικρές επιχειρήσεις τα «πηγαίνουν καλά» με την κυβέρνηση. Όμως, δεν διαφέρει και πολύ το ποσοστό που υποστηρίζει το αντίθετο, αφού αγγίζει το 48%. Οι αγορές στις οποίες η παραπάνω συνεργασία βαίνει καλώς είναι της Αμερικής, του Καναδά, της Ελβετίας, της Αυστραλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, στη Χιλή, στη Νότια Κορέα, στην Ιαπωνία, στο Μεξικό, στη Ρωσία, στην Ισπανία και στην Ιταλία τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά.
Το 27% των millennials θεωρεί ότι τόσο οι πολίτες όσο και η κοινωνία επωφελούνται από τη συνεργασία επιχειρήσεων-κυβέρνησης, τη στιγμή που το 15% πιστεύει ότι το «κέρδος» μοιράζεται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Με βάση τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η μειοψηφία των millennials θεωρεί ότι οι πολίτες λαμβάνουν τα περισσότερα πλεονεκτήματα από τη συνεργασία επιχειρήσεων με την κυβέρνηση. Το 86% των millennials απάντησε στην έρευνα ότι η επιτυχία μιας επιχείρησης δεν θα πρέπει να βασίζεται στην οικονομική της απόδοση. Πάνω σε αυτό, το 82% των millennials παρουσιάζει τους εργοδότες του ευαισθητοποιημένους σε θέματα φιλανθρωπιών και γενικότερων κοινωνικών πρωτοβουλιών.
Οι τομείς με τους οποίους είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένες οι επιχειρήσεις είναι η μόρφωση, η ανεργία, η φροντίδα υγείας και η προστασία από ασθένειες. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις αποτυγχάνουν να καλύψουν τις προκλήσεις που είναι σημαντικές για τους millennials. Μόλις το 10 με 13% των ερωτηθέντων απάντησε ότι η εταιρεία του αγωνίζεται για την ισότητα στη διανομή του εισοδήματος και του πλούτου, την καταπολέμηση της διαφθοράς στις επιχειρήσεις και στην πολιτική και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και άλλων περιβαλλοντικών προβλημάτων. Όταν δε οι επιχειρήσεις δίνουν την ευκαιρία στους millennials να συμμετέχουν ενεργά σε φιλανθρωπίες και projects με κοινωνικό αντίκτυπο, τότε οι τελευταίοι έχουν πιο θετική άποψη για την επιχείρησή τους, είναι πιο αφοσιωμένοι και λιγότερο απαισιόδοξοι για τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση.
Καλώς μας ήρθε η γενιά «Z»
Οι millennials τείνουν να έχουν θετική γνώμη για την επονομαζόμενη γενιά «Z (τα άτομα ηλικίας μικρότερης των 18 ετών). Ίσως λόγω της αντίληψης ότι διαθέτουν ισχυρές δεξιότητες στην τεχνολογία και συνήθως σκέφτονται δημιουργικά, το 61% των millennials θεωρεί ότι οι «GENZ» θα έχουν θετικό αντίκτυπο όσο επεκτείνεται η παρουσία τους στον εργασιακό χώρο. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 67% μεταξύ των millennials που κατέχουν ανώτερες θέσεις, ενώ είναι υψηλότερο στις αναδυόμενες αγορές (70 %) από ό,τι στις αναπτυγμένες αγορές (52%). Οι millennials πιστεύουν ότι οι GENZ θα πρέπει να αναπτύξουν κυρίως πιο «μαλακές» δεξιότητες, παρά τεχνικές ή ειδικές γνώσεις. Επίσης, οι millennials δεν πιστεύουν ότι οι πρωταρχικές δυνάμεις των GENZ θα ευθυγραμμιστούν καλά με τις ικανότητες ή τα χαρακτηριστικά που θεωρούνται πιο σημαντικά στη μακροπρόθεσμη πορεία μιας επιχείρησης. Οι millennials σε ανώτερες θέσεις θεωρούν ότι οι GENZ δεν είναι καλά προετοιμασμένοι όσον αφορά τον επαγγελματισμό σε τομείς όπως η υπομονή, η ωριμότητα και η ακεραιότητα. Παραδόξως, οι millennials σε ανώτερες θέσεις βαθμολογούν τις ικανότητες πάνω σε πληροφοριακά συστήματα και social media ως σχετικά χαμηλής σημασίας, ειδικά όταν συγκρίνονται με χαρακτηριστικά όπως η επικοινωνία, η ευελιξία, η ηγεσία, και η ικανότητα να σκέφτεται κάποιος δημιουργικά και να παράγει νέες ιδέες. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό είναι ενθαρρυντικό, αποτελώντας ένα από τα πράγματα στα οποία οι GENZ θεωρείται ότι έχουν σχετικά ισχυρή προσφορά.
Προτίμηση στις «καθαρές» κουβέντες
Οι millennials γενικότερα δεν υποστηρίζουν τους ηγέτες που χρησιμοποιούν διαιρετικές θέσεις, αλλά τους αρέσουν τα σταράτα λόγια τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον πολιτικό τομέα. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης έρευνας, οι millennials απορρίπτουν τους ηγέτες που ακολουθούν διαιρετικές ή αμφιλεγόμενες απόψεις. Ωστόσο, υπάρχουν διαφοροποιήσεις από περιοχή σε περιοχή. Για παράδειγμα, στην Αμερική το 51% των ερωτηθέντων υποστηρίζει τη λήψη αμφιλεγόμενων αποφάσεων. Αντίστοιχα υψηλό είναι το ποσοστό στο Ηνωμένο Βασίλειο (48%), στη Γαλλία (46%) και στις αναπτυγμένες χώρες (36%). Αντιθέτως, στις αναδυόμενες οικονομίες, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 29%. Στις αναπτυσσόμενες χώρες συνήθως είναι αποδεκτοί οι ηγέτες που δρομολογούν ριζικές αλλαγές, χωρίς βέβαια η συγκεκριμένη προσέγγιση να είναι αποδεκτή από την πλειοψηφία. Αυτή η έρευνα απέδειξε ότι οι οργανισμοί που έχουν μια πιο συμμετοχική και χωρίς αποκλεισμούς παρά μια αυταρχική προσέγγιση, έχουν λιγότερες πιθανότητες να οδηγηθούν σε απώλεια ατόμων. Δεν είναι τυχαίο ότι η ικανοποίηση των εργαζομένων ήταν υψηλότερη στο 76% των οργανισμών που χρησιμοποιούσαν μια πιο φιλελεύθερη και χαλαρή προσέγγιση διοίκησης, ενώ μόλις στο 49% των πιο «αυστηρών» οργανισμών ήταν υψηλό το επίπεδο ικανοποίησης.
Οι millennials προτιμούν να εργάζονται σε ένα συνεργατικό και συναινετικό περιβάλλον παρά σε ένα που συνδέει απευθείας τις ευθύνες με την ιεραρχία. Παρά το γεγονός ότι το 64% πιστεύει ότι η ανώτερη ηγεσία θα πρέπει να αναλαμβάνει υψηλότερα ποσοστά ευθύνης, η πλειοψηφία επίσης πιστεύει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να αναλαμβάνουν συλλογικά την ευθύνη (16%) ή όσο το δυνατόν πιο προσωπική ευθύνη (47%), ανεξαρτήτως από τη θέση ή το μισθό τους. Μόνο στη Ρωσία η πλειοψηφία των millennials (65%) πιστεύει ότι το επίπεδο ευθύνης θα πρέπει να συνδέεται με τη θέση στην ιεραρχία. Αντίθετη άποψη έχουν στην Αυστραλία, στη Νότια Κορέα, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιταλία. Η ανησυχία στην εργασιακή καθημερινότητα μπορεί να είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει τους millennials, ωστόσο η εκδοχή της ευέλικτης εργασίας, συνοδευόμενη από το χαρακτηριστικό της σταθερότητας, είναι κάτι που τους δελεάζει. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, η πολιτική αβεβαιότητα που υπάρχει στον πλανήτη δημιουργεί στους millennials μια επιθυμία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σταθερότητα.
Η αντίστοιχη έρευνα που είχε διεξαχθεί το 2016 είχε αποκαλύψει έλλειψη αφοσίωσης από τους millennials προς τους εργοδότες τους, αφού οι περισσότεροι παρουσίαζαν τάση αλλαγής εργασίας μετά από δύο ή πέντε χρόνια. Σήμερα, μετά από ένα χρόνο πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών, ειδικά στις αναπτυγμένες χώρες αυτές οι φιλοδοξίες αποτελούν παρελθόν για τους millennials.
«Ναι» στην ευελιξία υπό την προϋπόθεση πλήρους ωραρίου και σταθερής εργασίας
Το 2016, η διαφορά μεταξύ αυτών που έφυγαν από την επιχείρηση στην οποία εργάζονταν μέσα σε δύο χρόνια και εκείνων που παρέμειναν για περισσότερα από πέντε χρόνια, ήταν 17 ποσοστιαίες μονάδες. Το 2017 η εν λόγω διαφορά περιορίστηκε στις μόλις 7 ποσοστιαίες μονάδες. Η τάση των millennials να επιδεικνύουν μεγαλύτερη αφοσίωση στην εργασία τους είναι περισσότερο έκδηλη σε συγκεκριμένες αγορές. Την ίδια στιγμή, η προοπτική «εγκατάλειψης» της εταιρείας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από την πρόσληψη «έπεσε» από τις 32 στις 12 ποσοστιαίες μονάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τις 18 στις 5 ποσοστιαίες μονάδες στη Γαλλία και από τις 7 ποσοστιαίες μονάδες στις -3 στην Αμερική. Στην πραγματικότητα, οι millennials στην Αμερική είναι πιο πιθανό να παραμείνουν σε μια επιχείρηση για περισσότερα από πέντε χρόνια παρά να φύγουν μέσα σε δύο έτη. Ωστόσο, ακόμα και με αυτά τα δεδομένα, το 38% των millennials παγκοσμίως θα άφηνε την εργασία του μέσα σε δύο χρόνια αν του δινόταν η κατάλληλη επαγγελματική ευκαιρία.
Όπως γράφτηκε και παραπάνω, οι millennials είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι για την αβεβαιότητα που κυριαρχεί και η οποία επηρεάζει κάθε πολίτη αυτού του κόσμου. Η ανησυχία αυτή εξηγεί και τη συμπεριφορά των millennials, οι οποίοι προτιμούν μία μόνιμη και πλήρη απασχόληση παρά ευέλικτες μορφές εργασίας με μειωμένο ωράριο και περιορισμένη χρονική διάρκεια. Το 61% των millennials στις αναδυόμενες αγορές προτιμά μια μόνιμη απασχόληση με πλήρες ωράριο. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις αναπτυγμένες χώρες ανέρχεται στο 70%.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός δεδομένης και της τεχνολογικής προόδου ότι «ανέβηκε» το ποσοστό των ατόμων που έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν όχι από την έδρα της εταιρείας αλλά από κάποια άλλη μακρινή τοποθεσία. Το ποσοστό αυτό για το 2017 άγγιξε το 64% και είναι αυξημένο κατά 21 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το 2016. Συγκεντρωτικά, το 84% των millennials απάντησε ότι η εταιρεία στην οποία εργάζεται παρέχει ως ένα βαθμό ευελιξία στις εργασιακές συνθήκες. Όσοι εργάζονται σε οργανισμούς που προσφέρουν μεγάλα περιθώρια ευελιξίας φαίνεται ότι ανταμείβουν τους εργοδότες τους με υψηλότερα ποσοστά αφοσίωσης. Πιο συγκεκριμένα, σε ένα ευέλικτο εργασιακό περιβάλλον η διαφορά μεταξύ εκείνων που θα άλλαζαν δουλειά μέσα σε δύο χρόνια (35%) είναι μόλις δύο ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω από εκείνους που φαίνονται διατεθειμένοι να παραμείνουν περισσότερα από πέντε χρόνια (33%). Ωστόσο, στους λιγότερο ευέλικτους οργανισμούς υπάρχει ένα «κενό» 18 ποσοστιαίων μονάδων (45% με 27%). Η διαφορά είναι σημαντική.
Οι millennials, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν τα παραπάνω ποσοστά, απάντησαν ότι οι ευέλικτες συνθήκες εργασίας ευνοούν την παραγωγικότητα και την αφοσίωση των εργαζομένων, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην προσωπική τους ευεξία, υγεία και ευτυχία. Η ευθύνη και η ευελιξία συνήθως συνδέονται στενά. Εκείνοι που εργάζονται σε ένα πιο ευέλικτο περιβάλλον έχουν πιο ψηλά το αίσθημα της ευθύνης για την επιχείρηση. Για παράδειγμα, το 34% των εργαζομένων σε… ευέλικτες εταιρείες λαμβάνει σε προσωπικό βαθμό το αίσθημα ευθύνης στην εργασία του, ενώ σε επιχειρήσεις με περιορισμένη ευελιξία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 12%. Επίσης, στις επιχειρήσεις με ευέλικτες εργασιακές συνθήκες, το 73% των εργαζομένων απάντησε ότι απολαμβάνει την εκτίμηση και το σεβασμό των συναδέλφων του, ενώ το 78% νιώθει ότι το εμπιστεύονται οι διευθυντές του. Με βάση τα παραπάνω οι millennials θέλουν ευελιξία αλλά ταυτόχρονα επιθυμούν και τη σταθερότητα της πλήρους απασχόλησης. Ενώ η χρήση των ευέλικτων πρακτικών εργασίας έχει επιταχυνθεί τα τελευταία 10 χρόνια, o αυτοματισμός είναι ο τομέας ο οποίος πιθανότατα θα φέρει την επόμενη μεγάλη αλλαγή στις εργασιακές πρακτικές.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι οι millennials αναγνωρίζουν τα προφανή πιθανά οφέλη της αυτοματοποίησης όσον αφορά την παραγωγικότητα και την οικονομική ανάπτυξη. Bλέπουν επίσης την παροχή ευκαιριών για την προστιθέμενη αξία, τις δημιουργικές δραστηριότητες ή την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων. Βέβαια, υπάρχει και η αρνητική πλευρά. Το 40% θεωρεί τον αυτοματισμό ως απειλή για τη δουλειά του, ενώ το 44% πιστεύει ότι θα υπάρχει λιγότερη ζήτηση για δεξιότητες. Την ίδια στιγμή, η πλειοψηφία θεωρεί ότι θα πρέπει να επανεκπαιδευτεί (51%) και το 53% διαπιστώνει μία τάση μετατροπής του εργασιακού χώρου σε απρόσωπο και λιγότερο ανθρώπινο περιβάλλον. Εκείνοι που κάνουν σήμερα τη μεγαλύτερη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αναγνωρίζουν τη δυναμική της αυτοματοποίησης στο χώρο εργασίας να υποστηρίξει πιο δημιουργικούς και με μεγαλύτερη έκταση ρόλους για τους millennials. Επίσης, εκείνοι που είναι πιο πρόθυμοι να συνεργαστούν με τη νέα τεχνολογία έχουν μια πιο θετική προοπτική. Πιο συγκεκριμένα, μόλις το 15% πιστεύει ότι η αυτοματοποίηση θα μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων θέσεων εργασίας, ενώ το 64% θεωρεί ότι θα υπάρξουν περισσότερες θέσεις εργασίας διαθέσιμες. Αντίθετα, αυτοί που κάνουν σχετικά περιορισμένη χρήση της ψηφιακής επικοινωνίας και των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι τρεις φορές πιο πιθανό να προβλέπουν μείωση (45%) και όχι αύξηση (15%) σε θέσεις εργασίας.
Ο αυτοματισμός μπορεί να έχει διαφορετικές επιπτώσεις ανάλογα με τον τομέα ή το μέγεθος της επιχείρησης. Στην τεχνολογία, τα ΜΜΕ και τις τηλεπικοινωνίες (60%), στη μεταποίηση (55%), στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (54%), στην ενέργεια (50%) σχεδόν το ήμισυ των ερωτηθέντων υποστηρίζουν ότι οι εργοδότες τους έχουν κάνει μια «δίκαιη» προσπάθεια για τη μείωση της ανθρώπινης συμμετοχής σε ορισμένες εργασίες με τη χρήση αυτοματισμών / ρομποτικής / τεχνητής νοημοσύνης. Ο μέσος όρος σε όλους τους τομείς είναι 48% και, ίσως, φυσικά, είναι μεγαλύτερη μεταξύ των μεγάλων οργανισμών (1.000+ εργαζομένων) παρά των μικρών (με λιγότερους από 100 εργαζομένους), 51% με 42%. Η βιομηχανία (47%), η τεχνολογία, τα ΜΜΕ και οι τηλεπικοινωνίες (37%), οι μεταφορές (28%), η ενέργεια και οι πόροι (25%) και οι επιστήμες ζωής (23%) αναφέρονται πιο συχνά ως κλάδοι με την καλύτερη δυνατή χρήση των αυτοματισμών / ρομποτικής προς όφελος των πελατών.
**Δείτε την Ειδική Έκδοση #youthmarketing.
Οι ανατροπές που συντελέστηκαν στο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό παγκοσμίως το 2016, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τους πολίτες σε κάθε γωνιά της γης. Παρασυρόμενοι από τα γεγονότα της εποχής, οι millennials δεν έμειναν ανεπηρέαστοι, αλλά αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα! Όσο και αν ακούγεται περίεργο και παρά το νεαρό της ηλικίας τους, έμαθαν μέσα από τις αλλαγές που βίωσαν το 2016 να «ζυγίζουν» τα πράγματα διαφορετικά, να επιζητούν μεγαλύτερη σταθερότητα στην εργασία τους, ενώ αναγκάστηκαν να αλλάξουν πολλές από τις προτεραιότητές τους. Πρόσφατη έρευνα της Deloitte αναλύει σε βάθος τόσο τη συμπεριφορά όσο και τις προοπτικές των millennials για το 2017, με επίκεντρο την επιχειρηματικότητα και τις εξελίξεις στον εργασιακό τομέα.
Η απαισιοδοξία κυριαρχεί στις αναπτυγμένες χώρες
Οι millennials στις αναδυόμενες αγορές έχουν την αισιοδοξία ότι τόσο η οικονομική τους θέση (71%) όσο και η συναισθηματική τους κατάσταση (62%) θα είναι σε καλύτερο επίπεδο από ό,τι των γονιών τους. Αντιθέτως, οι νέοι στις αναπτυγμένες αγορές σε ποσοστό 36% πιστεύουν ότι θα είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση απ’ ό,τι οι γονείς τους, ενώ το 31% θεωρεί ότι θα είναι η ζωή του πιο χαρούμενη σε σύγκριση με εκείνη των γονιών του. Μετά τις συγκρούσεις και τη μετακίνηση πληθυσμών στη Μέση Ανατολή, το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, οι νέοι στις αναπτυγμένες αγορές φαίνεται να νιώθουν οικονομική ανασφάλεια, με μόλις το 34% αυτών να αναμένει βελτίωση των οικονομικών συνθηκών. Στο άλλο άκρο βρίσκονται οι millennials που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίοι διακατέχονται από μεγαλύτερη αισιοδοξία το 2017 για το μέλλον τους απ’ ό,τι το 2016.
Συνολικά, το 36% των millennials αναμένει η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη χώρα από την οποία προέρχεται να βελτιωθεί μέσα στους επόμενους 12 μήνες. Ένα ποσοστό 48% των millennials στις αναδυόμενες αγορές προβλέπει καλυτέρευση των συνθηκών, ενώ την ίδια άποψη έχει μόλις το 25% εκείνων στις αναπτυγμένες χώρες. Η έλλειψη αισιοδοξίας αναφορικά με την «κοινωνική πρόοδο» είναι περισσότερο εμφανής στις ακόλουθες αγορές: Νότια Κορέα, Μεξικό, Βέλγιο, Γαλλία, Χιλή, Γερμανία, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία και Ιταλία. Ωστόσο, περισσότερη αισιοδοξία διακατέχει τις Φιλιππίνες, το Περού, τη Βραζιλία, την Ινδία, την Ινδονησία, την Τουρκία, την Αργεντινή και τον Καναδά. Όμως, τι μπορεί να είναι αυτό το οποίο «ευθύνεται» για τη συγκεκριμένη στάση των millennials; Η αλήθεια είναι ότι στις αναπτυγμένες χώρες, και δη στη Βόρεια Ευρώπη, η τρομοκρατία είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, που εντείνει την ανησυχία. Το 56% των ερωτηθέντων της έρευνας στις αναπτυγμένες χώρες απάντησε ότι τα θέματα πολεμικών συγκρούσεων και πολιτικής αστάθειας είναι κύρια πηγή ανησυχίας. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις αναπτυσσόμενες αγορές ήταν 42%. Για τους τελευταίους η εγκληματικότητα και η διαφθορά (58%) και η πείνα, οι ανισότητες και η πρόσβαση στο σύστημα υγείας (50%) βρίσκονται σε υψηλότερες θέσεις. Επίσης, η ανεργία είναι ένας παράγοντας ανησυχίας για τους νέους. Ποσοστό 25% των ερωτηθέντων «βλέπει» εμπόδια στον επαγγελματικό στίβο μετά και την έναρξη της οικονομικής κρίσης το 2008. Ωστόσο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας σε 19 από τις 30 χώρες που συμμετείχαν, οι millennials ανησυχούν περισσότερο για την τρομοκρατία παρά για την ανεργία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο φόβος για την τρομοκρατία το 2017 έχει «καλύψει» την όποια ανησυχία για περιβαλλοντικά ζητήματα, τα οποία το 2014 αποτελούσαν πρωταρχικό μέλημα των millennials και έπονταν οι τρομοκρατικές απειλές.
Η δύναμη επηρεασμού των millennials μέσα από τις πρωτοβουλίες των εργοδοτών τους
Όπως έχει αποδειχτεί, όταν οι εργαζόμενοι συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν «καλό σκοπό», οι εργοδότες καταφέρνουν να ενισχύσουν την έννοια της δύναμης των millennials. Όταν οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν ότι η εργασία τους έχει νόημα ή κάνει τη διαφορά, τότε επιδεικνύουν μεγαλύτερη αφοσίωση. Οι millennials νιώθουν ότι έχουν μεγαλύτερη δύναμη επηρεασμού στους συνομηλίκους, στους πελάτες και στους προμηθευτές τους, η οποία μπορεί να διοχετευθεί μέσα από διάφορες ενέργειες μικρής κλίμακας, κυρίως όταν οι εργοδότες τούς παρέχουν τα κατάλληλα εφόδια. Έτσι, το 59% των millennials θεωρεί ότι έχει ένα σεβαστό μερίδιο ευθύνης για την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ το 38% πιστεύει ότι διαθέτει δύναμη επηρεασμού. Συνολικά, το 77% των millennials έχει συμμετάσχει σε κάποια φιλανθρωπία ή project για «καλό σκοπό»:
• Ποσοστό 40% ασχολήθηκε ενεργά μέσω των social media
• Ποσοστό 30% ήταν ενεργοί εθελοντές ή διοργανωτές
• Ποσοστό 30% προσέφερε τη στήριξή του μέσω εγγραφής ως μέλους ή καταβολής τακτικής χορηγίας
• Ποσοστό 23% συγκέντρωσε χρήματα μέσω χορηγών ή κάποιας άλλης δραστηριότητας
Οι millennials έχουν συνειδητοποιήσει ότι η φιλανθρωπική «οδός» έχει σημαντικό αντίκτυπο στην όλη προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο. Την ίδια στιγμή, στο εργασιακό περιβάλλον νιώθουν μεγαλύτερη ευθύνη και πιστεύουν ότι έχουν περισσότερη δύναμη επηρεασμού.
Υπέρ της επιχειρηματικότητας αλλά περιμένουν περισσότερα
Οι millennials βλέπουν με θετικό μάτι την επιχειρηματικότητα, αλλά πιστεύουν ότι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη δυνατότητα που έχουν να ανακουφίσουν την κοινωνία από μεγάλες προκλήσεις. Εν έτει 2017 οι millennials σε ποσοστό 76% θεωρούν ότι ο αντίκτυπος των επιχειρήσεων στην κοινωνία είναι θετικός. Οι millennials που είναι «εξαρτημένοι» από το διαδίκτυο και τα social media σε ποσοστό 89%, αλλά και οι ενεργοί πολίτες σε ποσοστό 80%, είναι μεταξύ των πιο ισχυρών υποστηρικτών της επιχειρηματικότητας.
Με βάση αυτά τα δύο γκρουπ, που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα social media και ενδιαφέρονται για κοινωνικά, περιβαλλοντικά και πολιτικά ζητήματα, σκιαγραφείται μια εικόνα, η οποία αποδεικνύει ότι οι millennials είναι υπέρ της επιχειρηματικότητας. Η επιχειρηματικότητα και το εμπόριο μπορεί να μην είναι παράγοντες άμεσα υπεύθυνοι για την πολιτική και κοινωνική πρόοδο, αλλά μεταξύ εκείνων που αναμένουν βελτίωση ποσοστό 88% πιστεύει ότι γενικότερα η επιχειρηματικότητα έχει θετική επίδραση στην κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό, το 62% των millennials θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες μπορούν να συμβάλουν στη βελτίωση της κοινωνίας, με μια θεαματική αύξηση του ποσοστού (62%) σε σύγκριση με το παρελθόν εκείνων που συμφωνούν ότι οι επιχειρήσεις συμπεριφέρονται με ηθικό τρόπο.
Την ίδια στιγμή, έχει μειωθεί το ποσοστό αρνητικής κριτικής στις επιχειρήσεις. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στις αναπτυγμένες χώρες το ποσοστό των millennials (51%) που θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες μπορούν να βοηθήσουν την κοινωνία είναι μικρότερο απ’ ό,τι το αντίστοιχο στις αναδυόμενες αγορές (73%). Μπορεί οι millennials να θεωρούν ότι η επιχειρηματικότητα είναι μια ισχυρή δύναμη για τη βελτίωση της κοινωνίας, αλλά όταν έρχεται η ώρα του διαχωρισμού μεταξύ των πολυεθνικών και των μικρότερων επιχειρήσεων, οι τελευταίες είναι εκείνες που παίρνουν τα εύσημα. Το 59% των ερωτηθέντων απάντησε ότι οι πολυεθνικές έχουν θετικό αντίκτυπο στη διαχείριση των ανησυχιών των millennials. Ωστόσο, το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρότερο συγκριτικά με το 74% των ερωτηθέντων που απάντησε ότι αυτές οι επιχειρήσεις όντως έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Το… κενό μεταξύ του δυνητικού και του πραγματικού αντικτύπου των επιχειρήσεων στις μεγάλες ανησυχίες των millennials είναι στις 15 ποσοστιαίες μονάδες και προκύπτει μεγαλύτερο στις αναπτυγμένες αγορές κατά 18 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τις αναδυόμενες αγορές (12 ποσοστιαίες μονάδες).
Η σαφής προτίμηση των millennials στις μικρότερες επιχειρήσεις και στους οργανισμούς δικαιολογείται και από το επιχείρημα -σύμφωνα με τους ίδιους- ότι υπάρχει καλύτερη συνεργασία με τον δημόσιο τομέα. Σε ποσοστό 49% οι millennials θεωρούν ότι οι μικρές επιχειρήσεις τα «πηγαίνουν καλά» με την κυβέρνηση. Όμως, δεν διαφέρει και πολύ το ποσοστό που υποστηρίζει το αντίθετο, αφού αγγίζει το 48%. Οι αγορές στις οποίες η παραπάνω συνεργασία βαίνει καλώς είναι της Αμερικής, του Καναδά, της Ελβετίας, της Αυστραλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, στη Χιλή, στη Νότια Κορέα, στην Ιαπωνία, στο Μεξικό, στη Ρωσία, στην Ισπανία και στην Ιταλία τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά.
Το 27% των millennials θεωρεί ότι τόσο οι πολίτες όσο και η κοινωνία επωφελούνται από τη συνεργασία επιχειρήσεων-κυβέρνησης, τη στιγμή που το 15% πιστεύει ότι το «κέρδος» μοιράζεται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Με βάση τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η μειοψηφία των millennials θεωρεί ότι οι πολίτες λαμβάνουν τα περισσότερα πλεονεκτήματα από τη συνεργασία επιχειρήσεων με την κυβέρνηση. Το 86% των millennials απάντησε στην έρευνα ότι η επιτυχία μιας επιχείρησης δεν θα πρέπει να βασίζεται στην οικονομική της απόδοση. Πάνω σε αυτό, το 82% των millennials παρουσιάζει τους εργοδότες του ευαισθητοποιημένους σε θέματα φιλανθρωπιών και γενικότερων κοινωνικών πρωτοβουλιών.
Οι τομείς με τους οποίους είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένες οι επιχειρήσεις είναι η μόρφωση, η ανεργία, η φροντίδα υγείας και η προστασία από ασθένειες. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις αποτυγχάνουν να καλύψουν τις προκλήσεις που είναι σημαντικές για τους millennials. Μόλις το 10 με 13% των ερωτηθέντων απάντησε ότι η εταιρεία του αγωνίζεται για την ισότητα στη διανομή του εισοδήματος και του πλούτου, την καταπολέμηση της διαφθοράς στις επιχειρήσεις και στην πολιτική και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και άλλων περιβαλλοντικών προβλημάτων. Όταν δε οι επιχειρήσεις δίνουν την ευκαιρία στους millennials να συμμετέχουν ενεργά σε φιλανθρωπίες και projects με κοινωνικό αντίκτυπο, τότε οι τελευταίοι έχουν πιο θετική άποψη για την επιχείρησή τους, είναι πιο αφοσιωμένοι και λιγότερο απαισιόδοξοι για τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση.
Καλώς μας ήρθε η γενιά «Z»
Οι millennials τείνουν να έχουν θετική γνώμη για την επονομαζόμενη γενιά «Z (τα άτομα ηλικίας μικρότερης των 18 ετών). Ίσως λόγω της αντίληψης ότι διαθέτουν ισχυρές δεξιότητες στην τεχνολογία και συνήθως σκέφτονται δημιουργικά, το 61% των millennials θεωρεί ότι οι «GENZ» θα έχουν θετικό αντίκτυπο όσο επεκτείνεται η παρουσία τους στον εργασιακό χώρο. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 67% μεταξύ των millennials που κατέχουν ανώτερες θέσεις, ενώ είναι υψηλότερο στις αναδυόμενες αγορές (70 %) από ό,τι στις αναπτυγμένες αγορές (52%). Οι millennials πιστεύουν ότι οι GENZ θα πρέπει να αναπτύξουν κυρίως πιο «μαλακές» δεξιότητες, παρά τεχνικές ή ειδικές γνώσεις. Επίσης, οι millennials δεν πιστεύουν ότι οι πρωταρχικές δυνάμεις των GENZ θα ευθυγραμμιστούν καλά με τις ικανότητες ή τα χαρακτηριστικά που θεωρούνται πιο σημαντικά στη μακροπρόθεσμη πορεία μιας επιχείρησης. Οι millennials σε ανώτερες θέσεις θεωρούν ότι οι GENZ δεν είναι καλά προετοιμασμένοι όσον αφορά τον επαγγελματισμό σε τομείς όπως η υπομονή, η ωριμότητα και η ακεραιότητα. Παραδόξως, οι millennials σε ανώτερες θέσεις βαθμολογούν τις ικανότητες πάνω σε πληροφοριακά συστήματα και social media ως σχετικά χαμηλής σημασίας, ειδικά όταν συγκρίνονται με χαρακτηριστικά όπως η επικοινωνία, η ευελιξία, η ηγεσία, και η ικανότητα να σκέφτεται κάποιος δημιουργικά και να παράγει νέες ιδέες. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό είναι ενθαρρυντικό, αποτελώντας ένα από τα πράγματα στα οποία οι GENZ θεωρείται ότι έχουν σχετικά ισχυρή προσφορά.
Προτίμηση στις «καθαρές» κουβέντες
Οι millennials γενικότερα δεν υποστηρίζουν τους ηγέτες που χρησιμοποιούν διαιρετικές θέσεις, αλλά τους αρέσουν τα σταράτα λόγια τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον πολιτικό τομέα. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης έρευνας, οι millennials απορρίπτουν τους ηγέτες που ακολουθούν διαιρετικές ή αμφιλεγόμενες απόψεις. Ωστόσο, υπάρχουν διαφοροποιήσεις από περιοχή σε περιοχή. Για παράδειγμα, στην Αμερική το 51% των ερωτηθέντων υποστηρίζει τη λήψη αμφιλεγόμενων αποφάσεων. Αντίστοιχα υψηλό είναι το ποσοστό στο Ηνωμένο Βασίλειο (48%), στη Γαλλία (46%) και στις αναπτυγμένες χώρες (36%). Αντιθέτως, στις αναδυόμενες οικονομίες, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 29%. Στις αναπτυσσόμενες χώρες συνήθως είναι αποδεκτοί οι ηγέτες που δρομολογούν ριζικές αλλαγές, χωρίς βέβαια η συγκεκριμένη προσέγγιση να είναι αποδεκτή από την πλειοψηφία. Αυτή η έρευνα απέδειξε ότι οι οργανισμοί που έχουν μια πιο συμμετοχική και χωρίς αποκλεισμούς παρά μια αυταρχική προσέγγιση, έχουν λιγότερες πιθανότητες να οδηγηθούν σε απώλεια ατόμων. Δεν είναι τυχαίο ότι η ικανοποίηση των εργαζομένων ήταν υψηλότερη στο 76% των οργανισμών που χρησιμοποιούσαν μια πιο φιλελεύθερη και χαλαρή προσέγγιση διοίκησης, ενώ μόλις στο 49% των πιο «αυστηρών» οργανισμών ήταν υψηλό το επίπεδο ικανοποίησης.
Οι millennials προτιμούν να εργάζονται σε ένα συνεργατικό και συναινετικό περιβάλλον παρά σε ένα που συνδέει απευθείας τις ευθύνες με την ιεραρχία. Παρά το γεγονός ότι το 64% πιστεύει ότι η ανώτερη ηγεσία θα πρέπει να αναλαμβάνει υψηλότερα ποσοστά ευθύνης, η πλειοψηφία επίσης πιστεύει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να αναλαμβάνουν συλλογικά την ευθύνη (16%) ή όσο το δυνατόν πιο προσωπική ευθύνη (47%), ανεξαρτήτως από τη θέση ή το μισθό τους. Μόνο στη Ρωσία η πλειοψηφία των millennials (65%) πιστεύει ότι το επίπεδο ευθύνης θα πρέπει να συνδέεται με τη θέση στην ιεραρχία. Αντίθετη άποψη έχουν στην Αυστραλία, στη Νότια Κορέα, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιταλία. Η ανησυχία στην εργασιακή καθημερινότητα μπορεί να είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει τους millennials, ωστόσο η εκδοχή της ευέλικτης εργασίας, συνοδευόμενη από το χαρακτηριστικό της σταθερότητας, είναι κάτι που τους δελεάζει. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, η πολιτική αβεβαιότητα που υπάρχει στον πλανήτη δημιουργεί στους millennials μια επιθυμία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σταθερότητα.
Η αντίστοιχη έρευνα που είχε διεξαχθεί το 2016 είχε αποκαλύψει έλλειψη αφοσίωσης από τους millennials προς τους εργοδότες τους, αφού οι περισσότεροι παρουσίαζαν τάση αλλαγής εργασίας μετά από δύο ή πέντε χρόνια. Σήμερα, μετά από ένα χρόνο πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών, ειδικά στις αναπτυγμένες χώρες αυτές οι φιλοδοξίες αποτελούν παρελθόν για τους millennials.
«Ναι» στην ευελιξία υπό την προϋπόθεση πλήρους ωραρίου και σταθερής εργασίας
Το 2016, η διαφορά μεταξύ αυτών που έφυγαν από την επιχείρηση στην οποία εργάζονταν μέσα σε δύο χρόνια και εκείνων που παρέμειναν για περισσότερα από πέντε χρόνια, ήταν 17 ποσοστιαίες μονάδες. Το 2017 η εν λόγω διαφορά περιορίστηκε στις μόλις 7 ποσοστιαίες μονάδες. Η τάση των millennials να επιδεικνύουν μεγαλύτερη αφοσίωση στην εργασία τους είναι περισσότερο έκδηλη σε συγκεκριμένες αγορές. Την ίδια στιγμή, η προοπτική «εγκατάλειψης» της εταιρείας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από την πρόσληψη «έπεσε» από τις 32 στις 12 ποσοστιαίες μονάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τις 18 στις 5 ποσοστιαίες μονάδες στη Γαλλία και από τις 7 ποσοστιαίες μονάδες στις -3 στην Αμερική. Στην πραγματικότητα, οι millennials στην Αμερική είναι πιο πιθανό να παραμείνουν σε μια επιχείρηση για περισσότερα από πέντε χρόνια παρά να φύγουν μέσα σε δύο έτη. Ωστόσο, ακόμα και με αυτά τα δεδομένα, το 38% των millennials παγκοσμίως θα άφηνε την εργασία του μέσα σε δύο χρόνια αν του δινόταν η κατάλληλη επαγγελματική ευκαιρία.
Όπως γράφτηκε και παραπάνω, οι millennials είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι για την αβεβαιότητα που κυριαρχεί και η οποία επηρεάζει κάθε πολίτη αυτού του κόσμου. Η ανησυχία αυτή εξηγεί και τη συμπεριφορά των millennials, οι οποίοι προτιμούν μία μόνιμη και πλήρη απασχόληση παρά ευέλικτες μορφές εργασίας με μειωμένο ωράριο και περιορισμένη χρονική διάρκεια. Το 61% των millennials στις αναδυόμενες αγορές προτιμά μια μόνιμη απασχόληση με πλήρες ωράριο. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις αναπτυγμένες χώρες ανέρχεται στο 70%.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός δεδομένης και της τεχνολογικής προόδου ότι «ανέβηκε» το ποσοστό των ατόμων που έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν όχι από την έδρα της εταιρείας αλλά από κάποια άλλη μακρινή τοποθεσία. Το ποσοστό αυτό για το 2017 άγγιξε το 64% και είναι αυξημένο κατά 21 ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το 2016. Συγκεντρωτικά, το 84% των millennials απάντησε ότι η εταιρεία στην οποία εργάζεται παρέχει ως ένα βαθμό ευελιξία στις εργασιακές συνθήκες. Όσοι εργάζονται σε οργανισμούς που προσφέρουν μεγάλα περιθώρια ευελιξίας φαίνεται ότι ανταμείβουν τους εργοδότες τους με υψηλότερα ποσοστά αφοσίωσης. Πιο συγκεκριμένα, σε ένα ευέλικτο εργασιακό περιβάλλον η διαφορά μεταξύ εκείνων που θα άλλαζαν δουλειά μέσα σε δύο χρόνια (35%) είναι μόλις δύο ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω από εκείνους που φαίνονται διατεθειμένοι να παραμείνουν περισσότερα από πέντε χρόνια (33%). Ωστόσο, στους λιγότερο ευέλικτους οργανισμούς υπάρχει ένα «κενό» 18 ποσοστιαίων μονάδων (45% με 27%). Η διαφορά είναι σημαντική.
Οι millennials, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν τα παραπάνω ποσοστά, απάντησαν ότι οι ευέλικτες συνθήκες εργασίας ευνοούν την παραγωγικότητα και την αφοσίωση των εργαζομένων, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην προσωπική τους ευεξία, υγεία και ευτυχία. Η ευθύνη και η ευελιξία συνήθως συνδέονται στενά. Εκείνοι που εργάζονται σε ένα πιο ευέλικτο περιβάλλον έχουν πιο ψηλά το αίσθημα της ευθύνης για την επιχείρηση. Για παράδειγμα, το 34% των εργαζομένων σε… ευέλικτες εταιρείες λαμβάνει σε προσωπικό βαθμό το αίσθημα ευθύνης στην εργασία του, ενώ σε επιχειρήσεις με περιορισμένη ευελιξία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 12%. Επίσης, στις επιχειρήσεις με ευέλικτες εργασιακές συνθήκες, το 73% των εργαζομένων απάντησε ότι απολαμβάνει την εκτίμηση και το σεβασμό των συναδέλφων του, ενώ το 78% νιώθει ότι το εμπιστεύονται οι διευθυντές του. Με βάση τα παραπάνω οι millennials θέλουν ευελιξία αλλά ταυτόχρονα επιθυμούν και τη σταθερότητα της πλήρους απασχόλησης. Ενώ η χρήση των ευέλικτων πρακτικών εργασίας έχει επιταχυνθεί τα τελευταία 10 χρόνια, o αυτοματισμός είναι ο τομέας ο οποίος πιθανότατα θα φέρει την επόμενη μεγάλη αλλαγή στις εργασιακές πρακτικές.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι οι millennials αναγνωρίζουν τα προφανή πιθανά οφέλη της αυτοματοποίησης όσον αφορά την παραγωγικότητα και την οικονομική ανάπτυξη. Bλέπουν επίσης την παροχή ευκαιριών για την προστιθέμενη αξία, τις δημιουργικές δραστηριότητες ή την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων. Βέβαια, υπάρχει και η αρνητική πλευρά. Το 40% θεωρεί τον αυτοματισμό ως απειλή για τη δουλειά του, ενώ το 44% πιστεύει ότι θα υπάρχει λιγότερη ζήτηση για δεξιότητες. Την ίδια στιγμή, η πλειοψηφία θεωρεί ότι θα πρέπει να επανεκπαιδευτεί (51%) και το 53% διαπιστώνει μία τάση μετατροπής του εργασιακού χώρου σε απρόσωπο και λιγότερο ανθρώπινο περιβάλλον. Εκείνοι που κάνουν σήμερα τη μεγαλύτερη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αναγνωρίζουν τη δυναμική της αυτοματοποίησης στο χώρο εργασίας να υποστηρίξει πιο δημιουργικούς και με μεγαλύτερη έκταση ρόλους για τους millennials. Επίσης, εκείνοι που είναι πιο πρόθυμοι να συνεργαστούν με τη νέα τεχνολογία έχουν μια πιο θετική προοπτική. Πιο συγκεκριμένα, μόλις το 15% πιστεύει ότι η αυτοματοποίηση θα μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων θέσεων εργασίας, ενώ το 64% θεωρεί ότι θα υπάρξουν περισσότερες θέσεις εργασίας διαθέσιμες. Αντίθετα, αυτοί που κάνουν σχετικά περιορισμένη χρήση της ψηφιακής επικοινωνίας και των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι τρεις φορές πιο πιθανό να προβλέπουν μείωση (45%) και όχι αύξηση (15%) σε θέσεις εργασίας.
Ο αυτοματισμός μπορεί να έχει διαφορετικές επιπτώσεις ανάλογα με τον τομέα ή το μέγεθος της επιχείρησης. Στην τεχνολογία, τα ΜΜΕ και τις τηλεπικοινωνίες (60%), στη μεταποίηση (55%), στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (54%), στην ενέργεια (50%) σχεδόν το ήμισυ των ερωτηθέντων υποστηρίζουν ότι οι εργοδότες τους έχουν κάνει μια «δίκαιη» προσπάθεια για τη μείωση της ανθρώπινης συμμετοχής σε ορισμένες εργασίες με τη χρήση αυτοματισμών / ρομποτικής / τεχνητής νοημοσύνης. Ο μέσος όρος σε όλους τους τομείς είναι 48% και, ίσως, φυσικά, είναι μεγαλύτερη μεταξύ των μεγάλων οργανισμών (1.000+ εργαζομένων) παρά των μικρών (με λιγότερους από 100 εργαζομένους), 51% με 42%. Η βιομηχανία (47%), η τεχνολογία, τα ΜΜΕ και οι τηλεπικοινωνίες (37%), οι μεταφορές (28%), η ενέργεια και οι πόροι (25%) και οι επιστήμες ζωής (23%) αναφέρονται πιο συχνά ως κλάδοι με την καλύτερη δυνατή χρήση των αυτοματισμών / ρομποτικής προς όφελος των πελατών.
